Ενώ το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) έψαχνε για κάτι άλλο, ανακάλυψε έναν μικρό αστεροειδή. Με σχεδόν το ίδιο μέγεθος με το Κολοσσαίο της Ρώμης, αυτός ο διαστημικός βράχος θα μπορούσε σίγουρα να χαρακτηριστεί ως το μικρότερο αντικείμενο που έχει εντοπιστεί από το τηλεσκόπιο από τότε που εκτοξεύτηκε στο τέλος του 2021.
Δείτε επίσης: James Webb: Φανέρωσε την ατμόσφαιρα μακρινού εξωπλανήτη (WASP-39b)
Το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb έχει προκαλέσει αίσθηση στην αστρονομική κοινότητα αποκαλύπτοντας τεράστια κοσμικά αντικείμενα μερικές φορές δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά, ωστόσο το νεότερο εύρημά του αποδεικνύει ότι αυτό το απίστευτα ισχυρό όργανο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περισσότερα από όσα αναμενόταν ποτέ – πολύ πιο κοντά μας.
Ακόμη πιο εκπληκτικό είναι ότι η ομάδα που αναγνώρισε τον αστεροειδή των 100 έως 200 μέτρων το έκανε εξετάζοντας δεδομένα που συγκεντρώθηκαν αποκλειστικά για τη βαθμονόμηση του MIRI – ενός οργάνου που αρχικά δεν είχε δημιουργηθεί με πρόθεση να ανακαλύψει νέους αστεροειδείς.
Σε μια εντυπωσιακή αποκάλυψη, ο Thomas Müller, αστρονόμος από το Ινστιτούτο Εξωγήινης Φυσικής Max Planck, παρατήρησε ότι μέσω των παρατηρήσεων βαθμονόμησης του MIRI, οι οποίες ήταν προσβάσιμες στο κοινό, κατάφεραν να εντοπίσουν έναν αστεροειδή με απροσδόκητο τρόπο.
Για εκατομμύρια χρόνια, η κύρια ζώνη αστεροειδών βρισκόταν μεταξύ του Άρη και του Δία. Αυτή η τεράστια έκταση είναι γεμάτη με διαστημικούς βράχους που έχουν συσσωρευτεί από τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος πριν από 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια – μια εκπληκτική σειρά που αποτελείται από υπολείμματα που άφησε πίσω του ο ίδιος ο σχηματισμός του. Από πλανήτες νάνους στο μέγεθος της Δήμητρας, η οποία έχει διάμετρο περίπου 1000 χιλιόμετρα, μέχρι αστεροειδείς πλάτους μικρότερου των 10 μέτρων – τα αντικείμενα αυτά έχουν ποικίλα μεγέθη.
Δείτε ακόμα: Οι “Πυλώνες της Δημιουργίας” μέσα από τα μάτια του James Webb
Καθώς αποτελούν απομεινάρια του πρωτόγονου ηλιακού συστήματος, οι αστεροειδείς μπορούν να προσφέρουν ανεκτίμητες πληροφορίες για την ανάπτυξη πλανητών όπως η Γη. Η διερεύνηση αυτών των “απολιθωμάτων” αποτελούν επομένως ένα ουσιαστικό μέσο για την καλύτερη κατανόηση της προέλευσής μας.
Η ανάλυση των μικρότερων αστεροειδών είναι πιο δύσκολη από τους μεγαλύτερους αστεροειδείς της κύριας ζώνης, καθώς απαιτούν μεγαλύτερη περίοδο παρατήρησης, καθιστώντας λιγότερες πληροφορίες διαθέσιμες στους ερευνητές. Η ανακάλυψη ενός μικρού αστεροειδούς μέσω των δυνατοτήτων του JWST έδειξε ότι με τον καιρό οι αστρονόμοι θα είναι σε θέση να χρησιμοποιήσουν το τηλεσκόπιο για να εξερευνήσουν αστεροειδείς μικρότερους από περίπου μισό μίλι. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν απεριόριστες δυνατότητες για τη μελέτη αυτών των ουράνιων αντικειμένων με αυτό το όργανο!
Ο αστεροειδής (10920) 1998 BC1, που αποκαλύφθηκε το 1998, παρατηρήθηκε από το JWST και συνέλεξε χρήσιμα δεδομένα. Δυστυχώς, αυτή η συλλογική προσπάθεια κρίθηκε αποτυχημένη λόγω της υπερβολικής φωτεινότητας του αστεροειδούς 10920 1998 BC1 και μιας ανακρίβειας στην κατεύθυνση του JWST.
Η ομάδα αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα δεδομένα για να δημιουργήσει και να δοκιμάσει μια νέα μέθοδο προσδιορισμού της τροχιάς και του μεγέθους ενός αντικειμένου. Μελετώντας τον αστεροειδή, οι επιστήμονες μπόρεσαν να προσδιορίσουν το μέγεθός του, τη θέση του στην εσωτερική περιοχή της κύριας ζώνης αστεροειδών και να υπολογίσουν ότι είχε τροχιά χαμηλής κλίσης.
Δείτε επίσης: James Webb:Μαγική εικόνα του Ποσειδώνα με τους δακτυλίους του
Εξετάζοντας το αντικείμενο σε σχέση με τα αστέρια του υποβάθρου, οι αστρονόμοι μπορούν τώρα να εξακριβώσουν και να επιβεβαιώσουν σωστά την τροχιά του.
Οι ανακαλύψεις της ομάδας δημοσιεύτηκαν στο διάσημο περιοδικό Astronomy & Astrophysics.
 έψαχνε για κάτι άλλο, ανακάλυψε τυχαία έναν μικρό αστεροειδή.){kind=link}