Ενώ πολλοί οραματίζονται τους χάκερς ως «μοναχικούς λύκους» ή μικρά δίκτυα παράνομων «παικτών», πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι τα διεθνή δίκτυα χάκερς αποτελούν ολοένα αυξανόμενη απειλή, διαδραματίζοντας σημαντικό ρόλο στον κυβερνοχώρο.
Σύμφωνα με το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε., από το 2005, υπάρχουν υποψίες ότι τριάντα τρεις χώρες χρηματοδοτούν κυβερνοεπιθέσεις. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η Κίνα, η Ρωσία, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα χρηματοδότησαν το 77% όλων των υπόπτων επιχειρήσεων. Το 2019, έλαβαν χώρα συνολικά εβδομήντα έξι επιχειρήσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων είχαν ως στόχο την κατασκοπεία.
Τα δίκτυα των χάκερς που χρηματοδοτούνται από κράτη φέρνουν στον κυβερνοχώρο πρόσθετο κίνδυνο τόσο για τα άτομα μεμονωμένα όσο και για τις επιχειρήσεις. Οδηγούμενες τόσο από πολιτικά όσο και από οικονομικά κίνητρα, οι κυβερνοεπιθέσεις που χρηματοδοτούνται από κράτη μπορούν να προκαλέσουν σοβαρή ή και ανεπανόρθωτη ζημιά σε κρίσιμες υποδομές και δεδομένα.
Ενώ τα δίκτυα των χάκερς στο παρελθόν εστίαζαν περισσότερο στο να αποκομίσουν γρήγορα μεγάλα ποσά χρημάτων, οι σημερινοί κυβερνοεγκληματίες δεν μένουν εκεί, αλλά στοχεύουν επίσης ιατρικές εγκαταστάσεις και υποδομές, για να κλέψουν δεδομένα που σχετίζονται με την ανάπτυξη εμβολίων COVID-19. Ωστόσο, στο στόχαστρό τους βρίσκονται οργανισμοί όλων των κλάδων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της πληροφορικής, της εκπαίδευσης, της οικονομίας, της κατασκευής και της ενέργειας.
Αυτό που σήμερα αναφέρεται συνήθως ως κρατική επιχορήγηση, αποδίδεται συχνά στον Markus Hess ο οποίος, εργαζόμενος για την KGB, εισέβαλε σε στρατιωτικούς υπολογιστές των ΗΠΑ και έκλεψε πληροφορίες σχετικά με τεχνολογίες ημιαγωγών, δορυφόρων και διαστημικών αεροσκαφών και, στη συνέχεια, τις πούλησε στη Σοβιετική Ένωση.
Η μεταβολή της κλίμακας και του εύρους των επιθέσεων από ad hoc ομάδες και hacking οργανώσεις, έχει αλλάξει εντελώς τις μεθόδους και τον επιδιωκόμενο αντίκτυπο των κυβερνοεπιθέσεων.
Σύμφωνα με το Google TAG, πάνω από 270 στοχευμένοι ή κρατικές οργανώσεις hacking λειτουργούν επί του παρόντος σε περισσότερες από 50 χώρες.
Όπου ιστορικά οι χάκερς έχουν επικεντρωθεί σε βραχυπρόθεσμα οικονομικά κέρδη ή εκβιασμούς μέσω δεδομένων πελατών, οι κρατικοί χάκερς έχουν διάφορους στόχους, όπως συλλογή πληροφοριών, κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας, στόχευση αντιφρονούντων και ακτιβιστών, καταστροφικές κυβερνοεπιθέσεις ή διάδοση συντονισμένης παραπληροφόρησης.
Ενώ ορισμένες παραδοσιακές στρατιωτικές τακτικές παραμένουν σχετικές, όλο και περισσότερο, οι κρατικοί χάκερς έχουν ως στόχο να μολύνουν ζωτικές υποδομές με ιούς ή malware.
Σύμφωνα με την CyberPolicy, η Κίνα κατασκόπευε τεχνολογικές και φαρμακευτικές εταιρείες των ΗΠΑ, ενώ η Βόρεια Κορέα φέρεται να προσπάθησε να διεισδύσει σε ηλεκτρικά δίκτυα. Επιπλέον, ενώ η Ρωσία έχει χρησιμοποιήσει την τεχνογνωσία της στον κυβερνοχώρο για να επηρεάσει τις εκλογές των ΗΠΑ και τους διεθνείς οργανισμούς κατά του ντόπινγκ, το Ιράν έχει χρησιμοποιήσει τις ευρείες δυνατότητές του στον κυβερνοχώρο για να επιτεθεί σε κρίσιμες εθνικές υποδομές, καθώς και σημαντικούς διπλωμάτες και κυβερνητικούς αξιωματούχους σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με το Forbes, από τις μικρές επιχειρήσεις που κινδυνεύουν να χάσουν ασφαλή δεδομένα και πνευματική ιδιοκτησία σε χώρες που αναγκάζονται να δημιουργήσουν νέα επίπεδα προστασίας στον κυβερνοχώρο για κρίσιμες υποδομές, οι κρατικοί χάκερς έχουν αλλάξει δραματικά τους στόχους του διεθνούς κυβερνοεγκλήματος, για να επιτύχουν τους πολιτικούς και οικονομικούς τους στόχους. Πλέον, οι χάκερς δεν απειλούν μόνο τους τραπεζικούς λογαριασμούς σας με malware, αλλά, υποστηριζόμενοι από κράτη, έχουν επεκτείνει την απειλή τους κι επιτίθενται και σε εγχώριες προμήθειες νερού αλλά και σε οργανισμούς κι υπηρεσίες ζωτικής σημασίας, προκειμένου να προκαλέσουν σημαντική οικονομική ζημιά σε μια κλίμακα που στο παρελθόν θεωρείτο αδιανόητη.
Σύμφωνα με την Έκθεση Ψηφιακής Άμυνας, που δημοσίευσε η Microsoft, η Ρωσία βρίσκεται πίσω από το 52% των επιθέσεων που σημειώθηκαν μεταξύ Ιουλίου 2019 και Ιουνίου 2020, ενώ ακολουθούν το Ιράν (25%), η Κίνα (12%) και η Βόρεια Κορέα (11%).
Τέλος, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει σχέδιο επίθεσης ενός μεγέθους για το πώς λειτουργούν οι κρατικοί χάκερς. Κάθε έθνος χρησιμοποιεί τον κυβερνοχώρο για να επιτύχει ένα ευρύ φάσμα πολιτικών, οικονομικών και τεχνολογικών τελικών στόχων.
