Επιστήμονες από το Alliance of Bioversity International πιστεύουν ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες συνέπειες στον πλανήτη, καθώς αγωνιζόμαστε για να κάνουμε το σύστημα διατροφής μας πιο βιώσιμο πριν οι επιπτώσεις της αλλαγής του κλίματος γίνουν μη αναστρέψιμες.
Οι πρωτεΐνες που προέρχονται από οργανικά απόβλητα για τη διατροφή των ζώων θα μπορούσαν να μειώσουν τη ζήτηση για αλεύρι σόγιας, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε λιγότερη αποψίλωση των δασών που προκαλείται από την καλλιέργεια σόγιας. Ωστόσο, οι επιστήμονες λένε ότι η μειωμένη παραγωγή σόγιας, η οποία χρησιμοποιείται επίσης για την παραγωγή πετρελαίου για τρόφιμα, θα μπορούσε να αυξήσει τη ζήτηση για φοινικέλαιο. Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει μεγαλύτερο πρόβλημα στα δάση με φυτείες φοινικέλαιου.
Σε μια νέα ανάλυση που δημοσιεύτηκε στο The Lancet Planetary Health, μια ομάδα επιστημόνων έκανε μια έρευνα για το πώς χρησιμοποιείται η νέα τεχνολογία για τη βελτίωση της ανθρώπινης υγείας και της ευημερίας του πλανήτη.
Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, ο επείγων χαρακτήρας της “συνάντησης” με τα Sustainable Development Goals (SDGs) των United Nations πρέπει να μετριαστεί αφού φαίνεται ότι δεν υπάρχουν γρήγορες λύσεις για τον τερματισμό της φτώχειας, την εξάλειψη της πείνας και τη διατήρηση της βιολογικής ποικιλομορφίας.
«Το σύστημα τροφίμων βρίσκεται σε χάος γιατί εισάγουμε τεχνολογίες και προσεγγίσεις για τη διαχείρισή του χωρίς να κατανοούμε πλήρως όλες τις έμμεσες επιπτώσεις που μπορεί να έχει η παρέμβαση», δήλωσε ο Andy Jarvis, αναπληρωτής διευθυντής της συμμαχίας του Bioversity International και του διεθνούς κέντρου Τροπικής Γεωργίας (CIAT).
Ένα άλλο παράδειγμα που βρήκε η ομάδα της νέας τεχνολογίας με ανεπιθύμητες αρνητικές συνέπειες ήταν η χρήση δημητριακών για την αναπλήρωση του αζώτου στα εδάφη. Η «σταθεροποίηση του αζώτου» θα μπορούσε να μειώσει την υπερβολική χρήση χημικών λιπασμάτων και τις μη βιώσιμες επιπτώσεις της στο περιβάλλον, όπως η ρύπανση των υδάτων. Από την άλλη πλευρά, αυτό θα μπορούσε να μειώσει τις τιμές των τροφίμων που ήδη υπερκαταναλώνονται, οδηγώντας ενδεχομένως σε περαιτέρω αυξήσεις των μη μεταδοτικών ασθενειών (NDCs) όπως ο διαβήτης.
Επίτευξη των SDGs
Η μελέτη διεξήχθη από τον Mario Herrera, τον επικεφαλής ερευνητικό επιστήμονα στο CSIRO, τον εθνικό ερευνητικό οργανισμό της Αυστραλίας. Οι συγγραφείς της έρευνας υπολόγισαν τις πιθανές άμεσες επιπτώσεις των διαφορετικών τεχνολογιών στο σύστημα τροφίμων (συμπεριλαμβανομένης της ψηφιακής γεωργίας, της γονιδιακής τεχνολογίας και της αποδοτικότητας των πόρων) και τις έμμεσες επιπτώσεις τους στα SDGs.
Η ανάλυση έδειξε ότι οι περισσότερες τεχνολογίες θα έχουν ουδέτερους ή διαφορετικούς βαθμούς θετικών επιπτώσεων στα περισσότερα SDGs των Ηνωμένων Εθνών. Όμως, στην περίπτωση της αξιοπρεπούς εργασίας και της οικονομικής ανάπτυξης για όλους (SDG 8), της μειωμένης ανισότητας (SDG 10) και της ειρήνης, της δικαιοσύνης και των ισχυρών θεσμών (SDG 16), τα αποτελέσματα θα είναι ανάμεικτα.
«Η αλλαγή και η καινοτομία έρχονται με αντισταθμίσεις, αλλά τώρα έχουμε μεθόδους, την επιστήμη, τους στόχους και τους κοινωνικοοικονομικούς μηχανισμούς για να διασφαλίσουμε ότι οι αντισταθμίσεις των δράσεών μας δεν θα είναι ανυπέρβλητες», πρόσθεσαν οι ερευνητές. «Τώρα είναι η ώρα να χρησιμοποιήσουμε την κοινωνικοτεχνική καινοτομία και την τεράστια ανθρώπινη ευφυΐα για να διασφαλίσουμε το μέλλον του πλανήτη μας».
