Τον τελευταίο καιρό, τα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο βιώνουν όλο και περισσότερες επιθέσεις ασφαλείας. Σύμφωνα με μία έκθεση που κυκλοφόρησε η εταιρεία κυβερνοασφάλειας Redscan, πάνω από το 50% των πανεπιστημίων του Ηνωμένου Βασιλείου, υπέστησαν μία παραβίαση δεδομένων τους προηγούμενους 12 μήνες.
Γιατί όμως τα πανεπιστήμια έχουν γίνει τόσο ελκυστικός στόχος;
Η τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ιδιαίτερα ελκυστική για τους εγκληματίες του κυβερνοχώρου γιατί συνδυάζει πολύτιμα δεδομένα, πληροφορίες και γνώσεις. Για παράδειγμα περιλαμβάνει email, προσωπικές πληροφορίες, τεχνικούς πόρους, ευαίσθητα ερευνητικά δεδομένα και πνευματική ιδιοκτησία.
Επιπλέον, τα πανεπιστήμια διαθέτουν ελκυστικές υποδομές, όπως είναι οι συνδέσεις υψηλού εύρους ζώνης μέσω καλωδίωσης υψηλής χωρητικότητας και πρόσβαση σε ακριβούς πόρους. Οι δομές και οι διαδικασίες τους είναι επίσης εγγενώς περίπλοκες. Όλοι αυτοί οι παράγοντες τα καθιστούν ευάλωτα.
Τα πληροφοριακά συστήματα των πανεπιστημίων φιλοξενούν επίσης μια ποικιλία χρηστών, συμπεριλαμβανομένων ακαδημαϊκών, επαγγελματικού προσωπικού, φοιτητών και επισκεπτών. Διαθέτουν διαφορετικά επίπεδα γνώσης και κατανόησης της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο και θα μπορούσαν να δημιουργηθούν τρωτά σημεία σε αυτά.
Τα περισσότερα πανεπιστήμια έχουν επίσης δίκτυα και συστήματα παλιότερης τεχνολογίας ποθ μπορούν να χακαριστούν ευκολότερα από έμπειρους κακόβουλους παράγοντες.
Τι μπορούν να κάνουν τα πανεπιστήμια για τη βελτίωση της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο;
1. Αλληλεπίδραση με όλους τους τελικούς χρήστες. Όταν οι ακαδημαϊκοί, οι ερευνητές, οι φοιτητές και άλλοι χρήστες, κατανοούν καλύτερα την έννοια της κυβερνοασφάλειας, γίνονται μέρος της λύσης.
2. Κοινή χρήση πληροφοριών. Σε περίπτωση που κάποιο πανεπιστήμιο πέσει θύμα επίθεσης, το να μοιραστεί πληροφορίες σχετικά με το συμβάν μπορεί να βοηθήσει άλλα ιδρύματα να αντιμετωπίσουν ή και να προλάβουν τέτοια περιστατικά.
3. Επένδυση στην τεχνολογία και τον ανθρώπινο παράγοντα. Τα παλαιά συστήματα, όπου είναι δυνατόν, πρέπει να αντικατασταθούν ή να αποσυρθούν, αλλά και η εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση πρέπει επίσης να βελτιωθούν και να εξατομικευτούν ώστε οι χρήστες να είναι πιο προσεκτικοί και καλύτερα ενημερωμένοι.
4. Δημιουργία συνασπισμών πανεπιστημίων για την αντιμετώπιση κοινών προκλήσεων στην κυβερνοασφάλεια. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα πανεπιστήμια που έχουν περιορισμένους πόρους και δυσκολεόνται περισσότερο να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους.
5. Κατανόηση των περιουσιακών στοιχείων. Το να γνωρίζει επακριβώς το πνευματικό κεφάλαιο, τα δεδομένα του και τις πληροφορίες που διαθέτει, είναι σημαντικό για κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα, αφού έτσι θα μπορέσει να στοχεύσει καλύτερα τις επενδύσεις του στον τομέα της ασφάλειας.
