Όταν αποκαλύφθηκε η έκταση της συμμετοχής του Facebook στις εκλογές του 2016 στις ΗΠΑ, κατέστη σαφές ότι φτάσαμε σε μια νέα εποχή για την δημοκρατία.
Μάθαμε πρόσφατα ότι οι ρώσοι hacker διείσδυσαν με επιτυχία τα ψηφιακά συστήματα ψηφοφορίας πολλών κρατών. Επίσης, έκλεψαν δεδομένα από τις εκστρατείες και τα χειραγωγούσαν μέσω των καναλιών κοινωνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης για να τροφοδοτήσουν ακόμη μεγαλύτερη πόλωση μεταξύ των ομάδων ψηφοφόρων στις χώρες.
Και λόγω των γενικών εκλογών του 2019 στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου η κοινωνία ήταν ομοίως διαιρεμένη, τα ζητήματα αυτά ξαφνικά ήρθαν στο φως και δημιούργησαν ακόμη μεγαλύτερη αναστάτωση.
Τα γεγονότα του 2016 και οι πρόσφατες παραβιάσεις δεδομένων που αφορούν το Εργατικό Κόμμα χαρακτηρίζουν ένα νέο πεδίο μάχης για τους hacker και τους εμπειρογνώμονες στον κυβερνοχώρο όπου απειλείται η πολιτική, τα συστήματα πεποιθήσεων των ανθρώπων και ο ίδιος ο ιστός των δημοκρατικών διαδικασιών μας.
Αλλά ενώ οι τεχνολογικοί γίγαντες Google και Twitter έχουν κάνει πρόσφατα κινήσεις για την απαγόρευση των παραπλανητικών πολιτικών πληροφοριών στις πλατφόρμες τους, είμαστε πολύ μακριά από την γραμμή τερματισμού. Στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι θλιβερά απροετοίμαστοι – χωρίς καμιά δική τους υπαιτιότητα – στο να διακρίνουν την πληροφορία από την παραπληροφόρηση.
Είναι πολύ σημαντικό να βρούμε νέους τρόπους υπεράσπισης της ακεραιότητας της δημοκρατικής διαδικασίας, υποστηρίζοντας τους καινοτόμους να αναπτύξουν νέα εργαλεία. Επίσης, χρειαζόμαστε επειγόντως μια πρωτοβουλία δημόσιας εκπαίδευσης που θα δίνει στους ανθρώπους τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις επιρροές στο παιχνίδι – είτε πρόκειται για μια εμφανή παραβίαση είτε για λεπτές, στοχευμένες ψεύτικες ειδήσεις.
Η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει ηγετικό ρόλο εδώ, αλλά θα χρειαστεί την υποστήριξη της βιομηχανίας. Η αντιμετώπιση μιας τόσο περίπλοκης, παγκόσμιας πρόκλησης θα απαιτήσει διασυνοριακή και διατομεακή συνεργασία. Ο δημόσιος τομέας και η κοινότητα πρέπει επίσης να είναι ενεργοί στην προσέγγιση ασφαλείας και θα μπορούσαν να αποδειχθούν κλειδιά για την απελευθέρωση ισχυρών λύσεων.
Με νέες και συνεχώς αυξανόμενες απειλές για το πολιτικό μας σύστημα από εξωτερικούς παράγοντες, ήρθε η ώρα η βιομηχανία ασφάλειας στον κυβερνοχώρο να προσαρμοστεί στις ανάγκες της κοινωνίας μας.
Τα καλά νέα είναι ότι με το Εθνικό Κέντρο Ασφάλειας Cyber (NCSC), το GCHQ, ακαδημαϊκά ιδρύματα όπως το Κέντρο για Ασφαλείς Τεχνολογίες Πληροφορικής, το Γραφείο του Λονδίνου για την ταχεία πρόοδο στον κυβερνοχώρο (που παρέχει η Plexal) και η έλλειψη καινοτόμων κυβερνητών, ένα ισχυρό οικοσύστημα ασφάλειας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πρέπει απλώς να το επαναπροσδιορίσουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτή τη συγκεκριμένη πρόκληση.
Όπως λένε, η δημοκρατία είναι η χειρότερη μορφή κυβέρνησης. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό σε μια δημοκρατική χώρα παρά της νόμιμης εκλογής. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι μετά από αυτές τις εκλογές δεν χάσαμε ένα σημαντικό κόλπο.
Αντ ‘αυτού, ας καταλάβουμε πού χρειαζόμαστε περισσότερες διασφαλίσεις φέρνοντας μαζί τον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα για να δημιουργήσουμε λύσεις στον κυβερνοχώρο που προστατεύουν την πολιτική σφαίρα. Η ακεραιότητα της δημοκρατίας μας εξαρτάται από αυτήν.
