Τον Ιούλιο του 1952, τρία αστέρια εξαφανίστηκαν μέσα σε μία ώρα από τον νυχτερινό ουρανό για πάντα, αφήνοντας πίσω τους ένα μυστήριο με πολλές πιθανές εξηγήσεις. Αυτά όμως δεν ήταν τα μόνα αστέρια που έχουν εξαφανιστεί μυστηριωδώς από τον ουρανό. Το έτος 2019, το έργο VASCO (Vanishing and Appearing Sources during a Century of Observations) προσπάθησε να καταγράψει πόσα αστέρια έχουν εξαφανιστεί από τον ουρανό τα τελευταία 70 χρόνια και ανακάλυψε περίπου 100 που έπαψαν να είναι ορατά χωρίς καμία σαφή εξήγηση.
Δείτε επίσης: Το Hubble της NASA εντοπίζει μαύρη τρύπα που δημιουργεί «ίχνη αστεριών»
Το έργο VASCO συγκρίνει εικόνες που έχουν ληφθεί από το Ναυτικό Παρατηρητήριο των ΗΠΑ από το 1949 και έπειτα, με εικόνες από την αποτύπωση του ουρανού Pan-STARRS μεταξύ των ετών 2010 και 2014. Το λογισμικό που χρησιμοποίησε η ομάδα εντόπισε περίπου 150.000 πηγές φωτός που είχαν εξαφανιστεί κατά τη διάρκεια των ενδιάμεσων ετών.
Έπειτα, τα συνέκριναν με άλλα σύνολα δεδομένων για να τα περιορίσουν περαιτέρω. Αυτή η διαδικασία τους άφησε με 24.000 υποψήφιους, τους οποίους εξέτασαν με το χέρι για να αποκλείσουν βλάβες φωτογραφικών μηχανών και άλλα σφάλματα. Στο τέλος, είχαν περίπου 100 υποψήφιους ως πραγματικές πηγές φωτός που εξαφανίστηκαν από τον ουρανό μας.
Οι αστέρες μπορεί να θολώσουν όπως ο “Betelgeuse” ή να εκραγούν ως σουπερνόβες, αφήνοντας μια φωτεινή οπτασία για ώρες ή μέρες, αλλά γενικά δεν εξαφανίζονται από το πουθενά. Μια πιθανή εξήγηση είναι ότι απέτυχαν να γίνουν σουπερνόβες, και αντίθετα κατέρρευσαν σε μία μαύρη τρύπα. Αυτό θεωρείται απίστευτα σπάνιο με πιθανότητα λιγότερο από 1 στα 90 εκατομμύρια, ωστόσο η πιθανότατα δεν εξηγεί γιατί τόσα πολλά σημεία φωτός έχουν εξαφανιστεί. Μια μεταγενέστερη μελέτη από το VASCO, που εξέτασε περαιτέρω τα εξαφανισμένα αστέρια, τοποθέτησε το ρυθμό αποτυχημένης ανίχνευσης σουπερνόβα σε λιγότερο από 1 στα 600 εκατομμύρια.
Δείτε ακόμα: Μαύρη τρύπα «ξερνάει» αστέρια χρόνια αφού τα κατάπιε
Άλλες πιθανότητες μπορεί να είναι ο βαρυτικός φακός, όπου ο χώρος-χρόνος καμπυλώνεται από απίστευτα βαριά αντικείμενα, μερικές φορές μεγεθύνοντας αντικείμενα σε μακρινή απόσταση, ή άλλες παροδικές αναλαμπές φωτός, όπως οι αναλαμπές γάμμα-ακτίνων που καταγράφονται σε παλαιότερες έρευνες. Πιο κοντινά κινούμενα αντικείμενα, όπως αστεροειδείς, επίσης μπορεί να εξηγήσουν αυτές τις εξαφανίσεις.
Ενώ η μελέτη αυτών των αντικειμένων απασχολεί την αστροφυσική, η οποία πρέπει να εξηγήσει τους μηχανισμούς εξαφάνισης των αστέρων, ένα από τα κίνητρα πίσω από την αναζήτηση είναι πολύ περισσότερο από αυτό: η αναζήτηση μίας Σφαίρας Ντάισον, μιας υποθετικής μεθόδου με την οποία προηγμένες πολιτισμένες κοινωνίες θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν την ενέργεια ενός αστέρα περιβάλλοντάς τον με ηλιακά πάνελ. Η αναζήτηση αυτών των γεγονότων μπορεί (και αυτό είναι αρκετά σημαντικό) να μας οδηγήσει σε μια προηγμένη πολιτισμένη κοινωνία.
Δείτε επίσης: Διερχόμενος Νάνο-Γαλαξίας κάνει τα αστέρια να αναπηδούν
Ωστόσο, η επόμενη μελέτη δεν εντόπισε καλούς υποψήφιους για Σφαίρες Ντάισον, αφήνοντάς μας με πολλά αγνοούμενα αστέρια και ελάχιστες εξηγήσεις.
Πηγή: iflscience
