Οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της δημόσιας υγείας και των οικονομικών προκλήσεων του κορωνοϊού. Ενώ πολλοί έχουν επισημάνει το πώς τα αυταρχικά καθεστώτα επιδείνωσαν την πανδημία, έχουμε μέχρι στιγμής επικεντρώσει επικίνδυνα λίγη προσοχή στην πρόκληση του κορωνοϊού στη δημοκρατία.
Στα δημοκρατικά κράτη, οι πολίτες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να ψηφίζουν, οι πολιτικοί να συζητούν και οι άνθρωποι να κινούνται, να συναντώνται και να ενεργούν συλλογικά. Η δημοκρατική πολιτική είναι ένα μίγμα μαζικής συμμετοχής και ατελείωτων συναντήσεων. Όλα αυτά είναι δύσκολα όταν οι άνθρωποι μπορούν να μολυνθούν με έναν πιθανώς θανατηφόρο ιό αν κάποιος απλά βήξει κοντά τους. Η προφανής απάντηση μπορεί να φαίνεται να είναι η μετακίνηση της δημοκρατίας στο διαδίκτυο, αλλά ορισμένα τμήματα της δημοκρατίας μεταφράζονται άσχημα σε έναν κόσμο σε online σύνδεση, ενώ άλλα υποσκάπτονται ήδη από εξουσίες έκτακτης ανάγκης (για παράδειγμα, το Κοινοβούλιο της Ουγγαρίας ψήφισε μόλις ένα νόμο που επιτρέπει στον πρωθυπουργό να κυβερνήσει με διάταγμα) και από την άνοδο της ψηφιακής επιτήρησης.
Εάν οι άνθρωποι πρέπει να ψηφίσουν αυτοπροσώπως, ενδέχεται να μολυνθούν με κορωνοϊό από την ουρά, να πιέσουν κουμπιά ή να παραδώσουν ψηφοδέλτια σε εκλογικούς υπαλλήλους. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι 14 Αμερικανικές προεδρικές εκλογές έχουν αναβληθεί μέχρι στιγμής. Αλλά η αναβολή των εκλογών στη μέση της κρίσης ήταν εξίσου αμφισβητούμενη, δεδομένου ότι η ψηφοφορία θα είχε δραματική μείωση των συμμετοχών.
Το πρόβλημα είναι ακόμα χειρότερο για τους εκλεγμένους πολιτικούς, οι οποίοι υπηρετούν τον λαό, κάνοντας συγκεντρώσεις όπου διαφωνούν, φωνάζουν και ψηφίζουν (σκεφτείτε το βρετανικό κοινοβούλιο). Οι πολιτικοί ενδέχεται να είναι πιο πιθανό να αρρωσταίνουν επειδή είναι κόμβοι σε πυκνά συνδεδεμένα κοινωνικά δίκτυα. Είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν επιπλοκές επειδή είναι συχνά μεγάλης ηλικίας. Πολλοί πολιτικοί, συμπεριλαμβανομένου του βρετανού πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον, έχουν ήδη μολυνθεί ή τεθεί σε καραντίνα. Η κυβέρνηση και το Κογκρέσο επιβραδύνονται καθώς οι νομοθετικές και δικαστικές αρχές αναστέλλουν ή αναβάλλουν επ ‘αόριστον τις συνόδους τους.
Η έννοια της δημοκρατίας υπάρχει επίσης στους δρόμους, σε πολιτικές συγκεντρώσεις, δημόσιες συναντήσεις και διαδηλώσεις. Είναι δύσκολο να δούμε πώς αυτές οι μαζικές συγκεντρώσεις θα επιστρέψουν σύντομα αν συνεχίσουν να είναι επικίνδυνες ή ακόμη και απαγορευμένες για λόγους δημόσιας υγείας.
Τέλος, οι κρατικές προσπάθειες για την καταπολέμηση του ιού με την παρακολούθηση των πολιτών ενδέχεται να υπονομεύσουν τη δημοκρατία συγκεντρώνοντας την εξουσία στα χέρια μιας ανεξέλεγκτης αρχής. Αυτό μπορεί να συμβεί και από κάτω προς τα πάνω. Οι πολίτες που φοβούνται τη μετάδοση μπορεί να αρχίσουν να προτιμούν την ιδέα της πανταχού παρούσας και αποκεντρωμένης επιτήρησης ως υπηρεσίας, όπως αποδεικνύεται από τη δημοτικότητα των εφαρμογών εντοπισμού συμπτωμάτων κορωνοϊού στο Ηνωμένο Βασίλειο και αλλού.
Για να δείτε πώς αυτά τα τέσσερα προβλήματα μπορούν να συναντηθούν, κοιτάξτε το Ισραήλ, το οποίο διεξήγαγε τρεις εκλογές σε ένα έτος, χωρίς να καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση. Τώρα η χώρα προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον κορωνοϊό. Εάν το Ισραήλ επιστρέψει στις κάλπες, οι πολίτες διατρέχουν κίνδυνο μόλυνσης. Το κοινοβούλιο του Ισραήλ, το Knesset, ουσιαστικά ανεστάλη από τον ομιλητή του, με το σκεπτικό ότι ο κορωνοϊός έκανε επικίνδυνες τις ψηφοφορίες και τις συνεδριάσεις των επιτροπών. Εν τω μεταξύ, ο υπουργός Δικαιοσύνης, άλλος στενός σύμμαχος, έκλεισε τα δικαστήρια στις 14 Μαρτίου. Όλα αυτά δεν σημαίνουν κανένα κοινοβουλευτικό ή δικαστικό εξέταση ενός νέου συστήματος για την παρακολούθηση ασθενών με κορωναϊό και αυτών που βρίσκονται κοντά τους μέσω των τηλεφώνων τους. Τέλος, οι διαδηλωτές κατά του συστήματος μαζικής παρακολούθησης συνελήφθησαν για να θέσουν σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία κάνοντας δημόσια συγκέντρωση. Αυτό οδήγησε ορισμένους να ισχυριστούν ότι το Ισραήλ υφίσταται πραξικόπημα στο παλάτι και δεν πρόκειται καν να αναφέρουμε τους Παλαιστινίους στη Δυτική Όχθη ή τη Γάζα, που αντιμετωπίζουν τον ιό χωρίς δημοκρατική εκπροσώπηση.
Κάποιοι ειδήμονες υποστηρίζουν ότι η τεχνολογία της πληροφορίας είναι η απάντηση στα προβλήματα της δημοκρατίας. Δεν θα υπήρχε κίνδυνος αλίευσης κορωναϊού εάν η φυσική δημοκρατία γινόταν εικονική. Ήδη, η κυβέρνηση μεγεθύνεται, οι ηλεκτρονικές εκλογές είναι μια ελκυστική προοπτική και η ψηφιακή επιτήρηση δεν φαίνεται τόσο κακή όσο ήταν.
Ωστόσο, τα συστήματα ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, όπως το Voatz, το οποίο χρησιμοποιήθηκε στα μέσα του 2018 στη Δυτική Βιρτζίνια, έχουν κρίσιμες αδυναμίες ασφαλείας. Όπως λέει ο κρυπτογράφος Matt Blaze, πολλοί ειδικοί πιστεύουν ότι η ηλεκτρονική ψηφοφορία είναι κακή ιδέα. Τα online meetings έχουν επίσης μειονεκτήματα. Η πολιτική αφορά την επίσημη διαπραγμάτευση, αλλά και το κουτσομπολιό και το άτυπο εγχείρημα. Είναι δύσκολο να παζαρεύεις μέσω της κάμερας, ειδικά σε μια κρίση. Είναι ακόμη πιο δύσκολο να μετακινήσετε την αποτελεσματική οργάνωση και τον ακτιβισμό online. Όταν οι άνθρωποι διαδηλώσει, δυσκολεύονται να δείξουν ότι ενδιαφέρονται για ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Ο online ακτιβισμός, αντίθετα, συχνά πηγαίνει προς τον φτηνό click-τιβισμό. Μπορεί επίσης να παραπλανηθεί και να χειραγωγηθεί, δημιουργώντας την εμφάνιση οργής σε πλατφόρμες όπως το Twitter και το Facebook.
Καθώς προσπαθούμε να προστατεύσουμε τη δημοκρατία από τον κορωνοϊό, πρέπει να δούμε την τεχνολογία ως νυστέρι, όχι σαν σφυρί.
Μέχρι να μπορέσουμε να εξασφαλίσουμε ασφαλή ψηφιακά συστήματα ψηφοφορίας, δεν πρέπει να τα χρησιμοποιήσουμε. Όπως υποστηρίζει ο Blaze, το πρόβλημα δεν είναι μόνο ότι τέτοια συστήματα θα μπορούσαν να είναι ιδιαίτερα ευάλωτα στο hacking, αλλά ότι καθιστούν εύκολη την αποσταθεροποίηση της εμπιστοσύνης του κοινού στα αποτελέσματα της ψηφοφορίας. Η ψηφοφορία μέσω ταχυδρομείου, σε συνδυασμό με επιτόπιους ελέγχους και ελέγχους παραμένει η καλύτερη επιλογή.
Η εικονική συνεργασία μπορεί να είναι το καλύτερο βραχυπρόθεσμο υποκατάστατο για τα κοινοβούλια και μπορεί να έχει πραγματικά οφέλη. Ένα εικονικό συνέδριο θα κρατούσε τους εκλεγμένους αντιπροσώπους πιο κοντά στους ψηφοφόρους τους. Θα καθιστούσε όμως πιο δύσκολο το συντονισμό των μεγάλων ζητημάτων και θα δημιουργούσε μια αίσθηση συλλογικής λογοδοσίας. Αντ ‘αυτού, οι εκτεταμένοι έλεγχοι για τον κορωνοϊό θα μπορούσαν να μειώσουν τους ιατρικούς κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι πολιτικοί (καθώς και άλλοι που συμμετέχουν σε δημόσιες συγκεντρώσεις), επιτρέποντας την επιστροφή στην κανονική πολιτική ακόμα και πριν από την ανάπτυξη ενός πιθανού εμβολίου.
Το πιο σημαντικό είναι ότι η δράση κατά του κορωνοϊού μπορεί να διαβρώσει τα θεμελιώδη δικαιώματα της δημοκρατίας. Υπάρχουν επείγοντες βραχυπρόθεσμοι λόγοι για τους οποίους θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε γεωγραφική τοποθέτηση μέσω τηλεφώνου, μαζί με δοκιμές για την παρακολούθηση της μετάδοσης και την ταχεία απομόνωση μολυσμένων ατόμων, όπως διαπιστώσαμε στην Ταϊβάν, τη Νότια Κορέα και τη Σιγκαπούρη. Υπάρχουν επίσης μακροπρόθεσμοι κίνδυνοι για τη δημοκρατία, εάν αυτά τα είδη επιτήρησης δεν περιοριστούν στην καταπολέμηση της ασθένειας και δεν καταργηθούν μόλις αυτά δεν είναι πλέον απαραίτητα. Εάν είμαστε πολύ τυχεροί, θα έχουμε συγκρατημένα, στοχευμένα και προσωρινά μέτρα που θα είναι αποτελεσματικά κατά της πανδημίας. Αν δεν είμαστε, θα δημιουργήσουμε ένα ανοιχτό, ευρύτατο σύστημα επιτήρησης που θα υπονομεύει τις δημοκρατικές ελευθερίες χωρίς να κάνει πολλά για να σταματήσει τον κορωνοϊό.
