Το ντοκιμαντέρ του Netflix “Cecil Hotel” είναι ο ορισμός του χάους

Το “Crime Scene: The Vanishing at the Cecil Hotel”, το τελευταίο ντοκιμαντέρ στο Netflix, είναι τρομακτικό. Όχι όμως για τους λόγους που μπορεί να περιμένετε.

Εστιάζοντας στο περίφημο Cecil, ένα ξενοδοχείο που βρίσκεται στο κέντρο του Λος Άντζελες, αφηγείται την ιστορία της Elisa Lam, μιας Καναδής φοιτήτριας που εξαφανίστηκε στο ξενοδοχείο υπό μυστηριώδεις συνθήκες, πριν αργότερα εντοπιστεί πνιγμένη.

Είναι το όνειρο ενός αληθινού ντοκιμαντέρ εγκλήματος. Τα τραγούδια ασφαλείας του Grainy δείχνουν την Lam, τρομαγμένη και παράξενη, σε ένα ασανσέρ που επικοινωνεί υστερικά … με άλλο άτομο; Ένα τρελό πνεύμα που στοιχειώνει το Cecil; Ποιος να ξέρει. Αργότερα, το αποσυντιθέμενο σώμα της Lam βρίσκεται στη δεξαμενή νερού του ξενοδοχείου. Οι κάτοικοι έπιναν, έπλεναν και βούρτσιζαν τα δόντια τους από το νερό της δεξαμενής για μέρες πριν την ανακαλύψουν.

Με ένα τέτοιο μυστήριο και έναν θρυλικό σκηνοθέτη τον Joe Berlinger, θα περίμενε κανείς το Crime Scene: The Vanishing στο Cecil Hotel να είναι πραγματικά εξαιρετικό. Αλλά δεν είναι. Δεν είναι καν υποφερτό.

Είναι κακό. Και όχι μόνο κακό. Το Crime Scene: The Vanishing στο Cecil Hotel μπερδεύει την κατάσταση λέγοντας ψέματα. Περιέχει μη επαληθευμένες θεωρίες συνωμοσίας που θέτουν τα ήδη ευάλωτα θύματα σε περαιτέρω κίνδυνο.

Προειδοποίηση: Ακολουθούν Spoilers.

Το ντοκιμαντέρ Crime Scene: The Vanishing στο ξενοδοχείο Cecil είναι πολύ μεγάλο. Διαθέτει τέσσερα επεισόδια διάρκειας μίας ώρας ενώ θα μπορούσε να παρουσιαστεί σε μια μόνο ώρα.

Το Cecil Hotel επαναμβάνει συνεχώς τις λεπτομέρειες, παίζοντας με το χρόνο δείχνοντας άσκοπες συνεντεύξεις. Είναι ζήτημα παραγωγής; Τα ντοκιμαντέρ του Netflix πρέπει να είναι ατελείωτα;

Ανεξάρτητα από όλα τα παραπάνω, το Cecil Hotel δοκιμάζει την υπομονή μας.

Η παρακολούθηση οποιωνδήποτε σειρών ντοκιμαντέρ έχει σκόπιμα σκηνοθετημένες καταστάσεις που επιλύονται γρήγορα στο επόμενο επεισόδιο, αλλά το Cecil Hotel κάνει κάποια ασυγχώρητα πράγματα.

Ένα συγκεκριμένο κομμάτι πληροφοριών, που σκόπιμα αποκρύφθηκε κοντά στην αρχή, χρησιμοποιείται για να δημιουργήσει μυστήριο και συζητήσεις σχετικά με τη φύση του θανάτου της Lam στο σύνολο του ντοκιμαντέρ, μόνο για να επιλυθεί σχεδόν στο τέλος του τελευταίου επεισοδίου. Ώρες άσκοπης κερδοσκοπίας και – κατά καιρούς – αβάσιμες κατηγορίες απέναντι στην αστυνομία και το ξενοδοχειακό προσωπικό κατέστησαν εντελώς άσκοπα. Υπάρχει ένα όριο εδώ και το ντοκιμαντέρ του Cecil Hotel το ξεπερνά.

Σε μια προσπάθεια να επεκταθεί ο χρόνος της σειράς, το Cecil Hotel συμπληρώνει τα λεπτά του χρόνου της οθόνης με ένα περιστρεφόμενο καστ του “The Internet Sleuths” που είναι ουσιαστικά YouTubers. Αυτά τα αδίστακτα άτομα αφιερώνουν ώρες αναλύοντας τα πλάνα που κυκλοφορούν, ψάχνοντας αναλυτικά τα social media της Elisa Lam, κάνοντας κάποιες εξωφρενικές υποθέσεις που παρουσίαζουν στα κανάλια τους στο YouTube.

Μέσω αυτών των ερευνών, η ιστορία του Cecil Hotel περιλαμβάνει όλους τους τύπους θεωριών συνωμοσίας, προσδίδοντάς τους αξιοπιστία και σεβασμό. Μόνο για να αποκαλύψουμε – στα τελευταία 10 λεπτά – ότι σχεδόν όλα όσα μας είπαν ήταν ψέματα.

Βέβαια όλα τα παραπάνω δεν είναι είναι τίποτα σε σύγκριση με την αντιμετώπιση που είχε ο Pablo “Morbid” Vergara, τραγουδιστής Death Metal ο οποίος μπλέχτηκε σε έναν κυκεώνα από αβάσιμες εικασίες. Αφού δημοσιεύτηκε ένα βίντεο με την παραμονή του στο ξενοδοχείο, οι “Internet Sleuths” κατηγόρησαν τον Morbid ότι δολοφόνησε την Lam και έριξε το σώμα της στο δοχείο νερού.

Το ντοκιμαντέρ του Cecil Hotel όχι μόνο αποκρύπτει το γεγονός ότι ο Morbid έμεινε στο ξενοδοχείο 12 μήνες πριν από την εξαφάνιση της Lam αλλά αφήνει να εννοηθεί ότι συμμετείχε και στον θάνατό της. Χρησιμοποιώντας πλάνα από τα death metal βίντεο του, παράλληλα με τους death metal στίχους, δημιουργεί σκόπιμα μια ιστορία ότι η συμμετοχή του στο θάνατο της Lam θα μπορούσε να είναι μια βιώσιμη πιθανότητα.

Αργότερα ανακαλύπτουμε ότι, όχι μόνο ο Morbid δεν ήταν στις Ηνωμένες Πολιτείες τη στιγμή της εξαφάνισης της Lam, αλλά απειλήθηκε σε σημείο που προσπάθησε να βάλει τέλος στην ζωή του και κατέληξε σε ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο. Όλα αυτά έγιναν εξαιτίας της κριτικής των “Internet Sleuths” που βγάζουν συμπεράσματα χωρίς να έχουν κανένα απολύτως στοιχείο.

Το να ξοδέψεις το μισό χρόνο του ντοκιμαντέρ σου με υπόνοιες ότι ο δολοφόνος είναι αυτός ο άντρας, είναι από παράλογο έως και δυνητικά καταστροφικό.  

Το Cecil Hotel θα μπορούσε να ήταν ένα ενδιαφέρον μυστήριο. Θα μπορούσε να ήταν μια προειδοποίηση για τις διαδικτυακές κοινότητες και τις παράπλευρες ζημίες που προκαλούν όταν αναλαμβάνουν τον ρόλο του νόμου. Αλλά δεν είναι κανένα από αυτά τα πράγματα. Είναι ένα χάος ενός ντοκιμαντέρ που δεν σέβεται το κοινό του και την ιστορία που προσπαθεί να πει, αλλά, το χειρότερο από όλα, δεν σέβεται τα θύματα.

Πηγή πληροφοριών: cnet.com