Το Linux υποστηρίζει αρκετά συστήματα αρχείων, όπως EXT4, F2FS, Btrfs και XFS. Αυτά τα συστήματα επαρκούν όταν το λειτουργικό διαχειρίζεται μικρό χώρο. Όταν όμως λέμε για νέες συσκευές, αυτά τα συστήματα δεν αρκούν. Έχοντας αυτό υπόψιν του, ο Christian Brauner, developer του Linux Kernel και ένας από τους δημιουργούς του ubuntu, πρότεινε ένα νέο loop σύστημα, το οποίο αργότερα ονομάστηκε loopfs. Μεγάλο κομμάτι από τον κώδικα του, έρχεται από το σύστημα αρχείων BinderFS του Android, το οποίο κυκλοφόρησε 2 χρόνια νωρίτερα.
Όμως, τι ακριβώς είναι το loopfs ή ένα loop σύστημα; Η μεγαλύτερη διαφορά είναι, ότι αντί να γράφει τα δεδομένα απευθείας στον αποθηκευτικό χώρο (π.χ στον σκληρό δίσκο), το σύστημα αυτό αποθηκεύει τα δεδομένα σε ένα αρχείο. Για παράδειγμα, έχουμε ένα ISO αρχείο, το οποίο όμως περιέχει πολλά αρχεία και directories μέσα του. Με το loop σύστημα, το λειτουργικό σύστημα μπορεί να αναγνωρίζει αυτό το αρχείο και ως partition. Για παράδειγμα, αν θέλετε να ανοίξετε τα περιεχόμενα του αρχείου xyz.iso , μπορείτε να το κάνετε mount και να το βλέπετε σαν τοπικός δίσκος. Η διαδικασία αυτή είναι εύκολη και ασφαλής χάρης το syscall.
Με αυτόν τον τρόπο, όταν γίνεται mount μιας νέας loop συσκευής, το loopds δημιουργεί νέο instance το οποίο είναι ανεξάρτητο από όλα τα υπόλοιπα. Αυτό επίσης επιτρέπει στα προνομιούχα εργαλεία του λειτουργικου συστήματος να δημιουργούν και να χρησιμοποιούν προσωπικά loops.
Εννοείτε πως υπάρχει και η δυνατότητα να περιορίσετε τα Loops, αλλάζοντας την επιλογή “Max” με κάποιο θετικό αριθμό. Ωστόσο, αν ο αριθμός είναι αρνητικός, τότε δεν υπάρχει όριο στον αριθμό των loops.
Δυστυχώς, προς το παρόν το loopfs συνεχίζει να είναι απλά ένα προτεινόμενο σύστημα αρχείων. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει, ότι κάποια στιγμή δεν θα το δούμε σε τελική μορφή.
