Θα μπορούσα να κάνω ένα βιώσιμο επιχείρημα ότι οι μηχανικοί υπολογιστών καταστρέφουν γρήγορα τον κόσμο. Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι οι μηχανικοί είναι τόσο γεμάτοι με την αναλυτική σκέψη ότι δεν αφήνουν χώρο για αληθινή δημιουργικότητα. Ή, πράγματι, για τις τυχαίες χαρές της ανθρωπότητας.
Μου μεταφέρθηκε, συνεπώς, από νέα έρευνα που προτείνει μια διέξοδο. Με ένα άρθρο στο Harvard Business Review, τρεις ακαδημαϊκοί από το Στάνφορντ και ένας από το Πανεπιστήμιο της Santa Clara μιλούσαν για τους κινδύνους της σκέψης της καθαρής μηχανικής.
Γράφουν ευγενικά: “Οι μηχανικοί υπολογιστών εισέρχονται στο εργατικό δυναμικό με σημαντικές δεξιότητες ανάλυσης, αλλά πρέπει να αγωνιστούν για να σκεφτούν “out of the box” όταν πρόκειται για δημιουργική επίλυση προβλημάτων“.
Οι ακαδημαϊκοί κατηγορούν τον τρόπο με τον οποίο οι μηχανικοί εκπαιδεύονται. Εξηγούν ότι υπάρχουν δύο είδη σκέψης – συγκλίνουσες και αποκλίνουσες.
Το πρώτο είναι αυτό με το οποίο οι μηχανικοί είναι πιο εξοικειωμένοι. Κάνουν μια λίστα με τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουν για την επίλυση ενός προβλήματος και ακολουθούν αυτά τα βήματα. Περιμένουν μια ορισμένη απάντηση.
Η αποκλίνουσα σκέψη, ωστόσο, απαιτεί πολλούς διαφορετικούς τρόπους σκέψης για ένα πρόβλημα και οδηγεί σε πολλές πιθανές λύσεις. Αυτοί οι ακαδημαϊκοί δηλώνουν με έμφαση: «Οι αποκλίνουσες δεξιότητες σκέψης αγνοούνται σε μεγάλο βαθμό στα μαθήματα μηχανικής, τα οποία τείνουν να επικεντρώνονται σε μια γραμμική εξέλιξη των συγκεκριμένων, επικεντρωμένων τεχνικών πληροφοριών».
Αυτό εξηγεί πολλά, έτσι δεν είναι; Πράγματι, αυτοί οι ερευνητές επιμένουν ότι οι σπουδαστές μηχανικών υπολογιστών “γίνονται εμπειρογνώμονες στην εργασία τους μεμονωμένα και εφαρμόζοντας μια σειρά τύπων και κανόνων σε δομημένα προβλήματα με μια” σωστή “απάντηση.”
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν δύο έρευνες με φοιτητές μηχανικών και πρόσφατους πτυχιούχους μηχανικούς υπολογιστών. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η απλή στάση συνειδητοποίησης συμβάλλει έντονα στη δημιουργία ιδεών με μεγαλύτερη πρωτοτυπία.
Συνεχίζουν λέγοντας: “Ενώ οι μηχανικοί υπολογιστών χρειάζονται δεξιότητες στην ανάλυση και την κρίση, πρέπει επίσης να καλλιεργήσουν μια ανοιχτή, περίεργη και ευγενική στάση, έτσι ώστε να μην καθορίζουν τη συγκεκριμένη προσέγγιση και να είναι σε θέση να εξετάσουν νέα δεδομένα. ”
Η ανοικτότητα, η ευγένεια και η περιέργεια έχουν ένα πράγμα στην καρδιά τους – τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων. Αυτά αγνοούνταν ή ακόμη και απορρίφθηκαν από πάρα πολλούς από αυτούς που δημιούργησαν τις μεγαλύτερες εταιρείες τεχνολογίας.
Τώρα, είναι λίγο αργά και δεν μπορεί κανείς να αναμένει ρύθμιση για να αποκαταστήσει τη ζημιά που έχει κάνει. Ίσως, λοιπόν, πρέπει να περιμένουμε τις μελλοντικές γενιές μηχανικών υπολογιστών που με τη σωστή εκπαίδευση,θα δημιουργήσουν νέες, πιο ανθρώπινες λύσεις στα πιο πιεστικά μας προβλήματα.
