Μια νέα μελέτη δείχνει ότι η πρόσκρουση ενός τεράστιου ουράνιου σώματος στον Άρη, πριν από περίπου 2,3 εκατομμύρια χρόνια, επηρέασε σημαντικά την επιφάνειά του, δημιουργώντας έναν τεράστιο κρατήρα και περίπου 2 δισεκατομμύρια μικρότερους.
Ο κύριος κρατήρας πρόσκρουσης, γνωστός ως Corinto, έχει διάμετρο περίπου 14 χιλιόμετρα και βρίσκεται στο Elysium Planitia, μια ευρεία πεδιάδα που διασχίζει τον ισημερινό του Άρη. Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι οι αστεροειδείς που μπορούν να δημιουργήσουν έναν τόσο μεγάλο κρατήρα, πέφτουν στην επιφάνεια του Άρη κάθε 3 εκατομμύρια χρόνια περίπου, πράγμα που σημαίνει ότι ο κρατήρας Corinto μπορεί να είναι ο νεότερος κρατήρας τέτοιου μεγέθους στον Κόκκινο Πλανήτη.
Δείτε επίσης: Αμμόλοφοι και παγωμένοι βράχοι στο βόρειο πόλο του Άρη
“Ο Corinto είναι ένας φρέσκος κρατήρας πρόσκρουσης στο Elysium Panitia που παρήγαγε ένα από τα πιο εκτεταμένα συστήματα…δευτερογενών κρατήρων στον Άρη“, έγραψαν οι ερευνητές σε μια μελέτη που παρουσιάστηκε στο Lunar and Planetary Science Conference στο Τέξας.
Οι ερευνητές μελέτησαν τους κρατήρες στην επιφάνεια του Άρη χρησιμοποιώντας δεδομένα από το High Resolution Imaging Experiment (HiRISE) και την Context Camera (CTX) του διαστημικού σκάφους Mars Reconnaissance Orbiter (MRO).
Το ουράνιο σώμα που σχημάτισε τον κρατήρα Corinto στον Άρη, δημιούργησε δισεκατομμύρια μικρότερους κρατήρες στη γύρω περιοχή, καθώς θραύσματα αποσπάστηκαν και εκτοξεύτηκαν προς τα έξω, με μοτίβα που μοιάζουν με ακτίνες. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αυτοί οι δευτερεύοντες κρατήρες είναι συγκεντρωμένοι σε μια περιοχή στα νότια και νοτιοδυτικά του Corinto, με την πιο απομακρυσμένη εκτόξευση να φτάνει 1.850 km μακριά από τον κύριο κρατήρα.
Δείτε επίσης: NASA πρόγραμμα προσομοίωσης: Αναζητά άτομα που θέλουν να “ζήσουν στον Άρη”
Οι επιστήμονες ομαδοποίησαν τους δευτερεύοντες κρατήρες σε τέσσερα “facies“, με βάση το σχήμα και την απόστασή τους από τον κύριο κρατήρα. Οι κρατήρες Facies 0 βρίσκονται πιο κοντά στον Corinto και φαίνονται ημικυκλικοί, ενώ οι πιο απομακρυσμένοι, οι κρατήρες Facies 3, ήταν μακρόστενοι.
Το σχήμα του κύριου κρατήρα και η κατεύθυνση εκτόξευσης των θραυσμάτων του ουράνιου σώματος υποδεικνύουν ότι το αντικείμενο ήρθε από το βορρά και έπεσε στον Άρη σε γωνία 30 έως 45 μοιρών. Οι ερευνητές υποστηρίζουν επίσης ότι το αντικείμενο ήταν κατασκευασμένο από “ισχυρό βασάλτη“.
Το εσωτερικό του Corinto, το οποίο βρίσκεται 1 χλμ. κάτω από το γύρω τοπίο του Άρη, διαθέτει μεγάλο αριθμό κοιλωμάτων, που υποδηλώνουν ότι η περιοχή καλύφθηκε από πάγο όταν χτυπήθηκε. Οι λάκκοι, που είναι όλοι μικρότεροι από 200 μέτρα, μπορεί να έχουν σχηματιστεί ως αποτέλεσμα έντονης απαέρωσης (αφαίρεση διαλυμένων αερίων από ένα υγρό) όταν ο πάγος του νερού υπερθερμάνθηκε κατά την πρόσκρουση.
Δείτε επίσης: Η εύρεση ζωής στον Άρη μπορεί να μην είναι καλή για την ανθρωπότητα
Η μελέτη των κρατήρων του Άρη είναι σημαντική γιατί αυτοί αποκαλύπτουν πολλές πληροφορίες για τη γεωλογία του πλανήτη. Πρώτον, μας δίνουν ενδείξεις για την εξέλιξη της επιφάνειας του Άρη.
Δεύτερον, μπορούν να αποκαλύψουν την παρουσία νερού στο παρελθόν του Άρη. Ορισμένοι κρατήρες έχουν δομές που μοιάζουν με δέλτα ποταμών ή λιμνών, που υποδηλώνουν ότι κάποτε υπήρχε ρευστό νερό στην επιφάνεια του πλανήτη.
Τρίτον, οι κρατήρες μπορούν να μας δώσουν πληροφορίες για την ατμόσφαιρα του Άρη. Ο τρόπος με τον οποίο οι κρατήρες έχουν διαμορφωθεί και εξελιχθεί μπορεί να αποκαλύψει πληροφορίες για την πυκνότητα και τη σύνθεση της ατμόσφαιρας του πλανήτη.
Τέλος, οι κρατήρες μπορούν να αποκαλύψουν την παρουσία ή την έλλειψη γεωλογικής δραστηριότητας. Οι κρατήρες που δεν έχουν αλλοιωθεί σημαντικά μπορεί να υποδηλώνουν ένα σχετικά στατικό γεωλογικό περιβάλλον.
Πηγή: www.livescience.com