Οι περισσότεροι υποστηρίζουν ότι η ομορφιά είναι υποκειμενική και εξαρτάται από τον άνθρωπο που τη βλέπει. Όμως όπως απέδειξε η τεχνολογία AI, η αλήθεια βρίσκεται πιο εσωτερικά.
Η έννοια της φυσικής ομορφιάς πηγάζει από το μυαλό και ορίζεται από ποια χαρακτηριστικά θεωρούμε ελκυστικά στα πρόσωπα των άλλων ανθρώπων. Αυτές οι προτιμήσεις αντιπροσωπεύουν μερικές από τις πιο ιδιωτικές εσωτερικές μας σκέψεις. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να παρακολουθηθούν και ίσως ακόμη και να προβλεφθούν.
Όπως διαπιστώθηκε από μία νέα μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μετρήσεις ηλεκτροεγκεφαλογραφίας (EEG) για να προσδιορίσουν τι είδους χαρακτηριστικά του προσώπου έβρισκαν ελκυστικά και στη συνέχεια τροφοδότησαν τα αποτελέσματα σε ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης (AI).
Το σύστημα μηχανικής εκμάθησης, το οποίο ονομάστηκε γενετικό αντιθετικό νευρικό δίκτυο (GAN), κατάφερε πρώτα να εξοικειωθεί με τα είδη των προσώπων που τα άτομα έβρισκαν επιθυμητά και στη συνέχεια, να κατασκευάσει εντελώς καινούργια ειδικά σχεδιασμένα πρόσωπα για να τους αρέσουν.
Το πείραμα, που διεξήχθη από μια ομάδα ψυχολόγων και επιστημόνων υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι στη Φινλανδία, ήταν σαν μια τεράστια συνεδρία Tinder για τους 30 εθελοντές που συμμετείχαν.
Oι συμμετέχοντες κάθονταν μπροστά από μια οθόνη υπολογιστή που τους έδειχνε μια σειρά από πρόσωπα, κανένα από τα οποία όμως δεν ήταν πραγματικοί άνθρωποι, αλλά ρεαλιστικά τεχνητά πορτρέτα που δημιουργήθηκαν από ένα σύνολο δεδομένων περίπου 200.000 εικόνων διασημοτήτων.
Σε αντίθεση με την κανονική χρήση του Tinder, οι συμμετέχοντες φορούσαν επίσης ελαστικά καλύμματα εφοδιασμένα με ηλεκτρόδια σχεδιασμένα για τη μέτρηση της δραστηριότητας του εγκεφάλου τους καθώς κοίταζαν τα πρόσωπα.
“Δεν χρειάστηκε να κάνουν τίποτα παρά να δουν τις εικόνες“, εξηγεί ο νευροεπιστήμονας Michiel Spapé. “Μετρήσαμε την άμεση ανταπόκριση του εγκεφάλου στις εικόνες.“
Αυτές οι μεμονωμένες μετρήσεις της νευρικής δραστηριότητας στη συνέχεια αξιολογήθηκαν από το GAN, το οποίο ήταν σε θέση να ερμηνεύσει τις εγκεφαλικές αποκρίσεις ως προς το πόσο ελκυστικό θεωρήθηκε κάθε τεχνητό πρόσωπο από τον θεατή.
Χρησιμοποιώντας αυτά τα δεδομένα, το GAN μπόρεσε να δημιουργήσει νέα πρόσωπα που ενημερώθηκαν από τα αναγνωριστικά έλξης EEG των ανθρώπων.
Σε ένα δεύτερο πείραμα, αυτά τα πρόσφατα εφευρεθέντα πρόσωπα εμφανίστηκαν στη συνέχεια στους εθελοντές, οι οποίοι τα βαθμολόγησαν ως προς την ελκυστικότητα, μαζί με άλλες εικόνες τυχαία δημιουργημένων προσώπων.
Τελικά, τα αποτελέσματα επικύρωσαν τη δοκιμή των ερευνητών, με τους συμμετέχοντες να αξιολογούν τις προσαρμοσμένες εικόνες ως ελκυστικές στο 80 τοις εκατό των περιπτώσεων, ενώ τα άλλα πρόσωπα επιλέχθηκαν μόνο στο 20 τοις εκατό.
Παρόλο που πρόκειται για μία μικρή μελέτη, αποδεικνύει για ακόμα μία φορά πώς η τεχνολογία AI, μπορεί να εξιχνιάσει μυστήρια του ανθρώπινου τρόπου σκέψης, όπως το ποια άτομα βρίσκουμε ελκυστικά.
“Η επιτυχία στην εκτίμηση της ελκυστικότητας είναι ιδιαίτερα σημαντική, καθώς αυτή είναι μια τόσο έντονη, ψυχολογική ιδιότητα των ερεθισμάτων“, λέει ο Spapé. “Εάν αυτό είναι δυνατό σε κάτι τόσο προσωπικό όσο και υποκειμενικό όπως η ελκυστικότητα, ενδέχεται να είμαστε σε θέση να εξετάσουμε και άλλες γνωστικές λειτουργίες όπως η αντίληψη και η λήψη αποφάσεων. Ενδεχομένως, θα μπορούσαμε να προσανατολίσουμε τη συσκευή στον εντοπισμό στερεοτύπων ή σιωπηρής προκατάληψης και να κατανοήσουμε καλύτερα τις ατομικές διαφορές.“
