Τα τελευταία χρόνια, η παραπληροφόρηση έχει αυξηθεί ιδιαίτερα, αλλά μέχρι στιγμής αντιμετωπίζεται απλά ως μια πρόκληση για τους υπεύθυνους τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένων των πλατφορμών κοινωνικών μέσων. Ωστόσο, επειδή η παραπληροφόρηση είναι από τη φύση της ένας διαδικτυακός κίνδυνος, είναι επίσης μια πρόκληση για το οικοσύστημα ασφάλειας στον κυβερνοχώρο.
Ωστόσο δεν είναι τόσο εύκολο να αντιμετωπίσει κανείς αποτελεσματικά την παραπληροφόρηση. Με τον τεράστιο όγκο πληροφοριών που κυκλοφορούν εκεί έξω, είναι δύσκολο να εντοπίζονται οι αληθείς από τις ψεύτικες. Από την καταστροφή πύργων 5G σε συνωμοσίες όπως το QAnon, η δυσπιστία καθίσταται η προεπιλογή και αυτό μπορεί να έχει απίστευτα επιβλαβείς επιπτώσεις στην κοινωνία.
Η παραπληροφόρηση και οι ψεύτικες ειδήσεις, μπορεί να χρησιμοποιούνται επίσης για την μετάδοση κακόβουλου λογισμικού, χειραγωγώντας τους φόβους των ανθρώπων. Για παράδειγμα, η Avast διαπίστωσε ότι ψεύτικα καταστήματα που ισχυρίζονται ότι πωλούν θεραπείες για τον Covid-19 που χρησιμοποιούν το λογότυπο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, είχαν σκοπό να κάνουν τους ανθρώπους να κατεβάσουν κακόβουλο λογισμικό.
Μέχρι στιγμής, ο τομέας της τεχνολογίας και ειδικά τα social media, έχουν προσπαθήσει να εφαρμόσουν ορισμένα μέτρα, με διαφορετικά επίπεδα επιτυχίας. Για παράδειγμα, το WhatsApp έχει θέσει ένα αυστηρότερο όριο στην ικανότητα προώθησης μηνυμάτων και το Twitter έχει αρχίσει να επισημαίνει παραπλανητικές δημοσιεύσεις.
Παρά τις προσπάθειες αυτές, συχνά παραβλέπονται αναφορές που υπογραμμίζουν ανησυχίες σχετικά με το ζήτημα από υπηρεσίες πληροφοριών και ανεξάρτητες επιτροπές, ενώ οι πολιτικές δεν μπορούν να εφαρμοστούν αρκετά γρήγορα ώστε να συμβαδίζουν με τους συνεχώς μεταβαλλόμενους τρόπους που εξαπλώνονται τα fake news.
Επιπλέον, η παραπληροφόρηση έχει τη δυνατότητα να υπονομεύσει την εθνική ασφάλεια και πρέπει να βρίσκεται στον πυρήνα των κυβερνοσυνθέσεων μας.
Ωστόσο, το οικοσύστημα καινοτομίας στον τομέα της ασφάλειας στον κυβερνοχώρο στο σύνολό του, συχνά δεν έχει τα κατάλληλα κίνητρα για να διαδραματίσει ρόλο σε αυτό το τοπίο. Πολλές εταιρείες διαθέτουν τα εργαλεία για την καταπολέμηση της παραπληροφόρησης και για την ανάληψη botnets, όπως η αυτόματη ανίχνευση απειλών, αλλά δεν θεωρούν ότι η αντιμετώπιση της παραπληροφόρησης βρίσκεται στον τομέα τους.
Αυτό θα αλλάξει καθώς οι επιχειρήσεις γίνονται όλο και περισσότερο στόχος της παραπληροφόρησης.
Η παραπληροφόρηση εξακολουθεί να αποτελεί ένα αναδυόμενο κίνδυνο για την ασφάλεια στον κυβερνοχώρο και θα χρειαστούμε μη συμβατικές τεχνικές πέραν των κοινοποιήσεων παραβίασης δεδομένων και των κανονιστικών προστίμων. Πρέπει να προκύψουν νέες συμμαχίες και συνεργασίες μεταξύ βιομηχανίας και κυβέρνησης. Το πρώτο βήμα λοιπόν, είναι να αναγνωρίσουμε την παραπληροφόρηση ως ένα νέο είδος διαδικτυακού κινδύνου, όπου η αποτελεσματική ασφάλεια στον κυβερνοχώρο είναι μέρος της λύσης του.
