Το 3D Printing είναι μια επιχείρηση που κερδίζει 4 δισεκατομμυρία δολαρία ετησίως. Το 3D printing πραγματικά χρησιμοποιείται στα πάντα, από αυτοκίνητα έως γέφυρες, την τέχνη έως και το φαγητό, και αμφισβητεί το εγκυρότητα πολλών αιώνων πρακτικών παραγωγής.
Πράγματι, η FAA πιστοποίησε πρόσφατα το πρώτο 3D-printed μέρος για έναν εμπορικό κινητήρα τζετ. Φαίνεται πως ήδη αναθέτουμε τη ζωή μας σε εξοπλισμό 3D-printed σε σχεδόν καθημερινή βάση.
Ωστόσο, όπως και οι βιομηχανίες ηλεκτρονικών και υπολογιστών, αυτή η νέα τεχνολογία αρχίζει να απειλείται από ορισμένους από τους κινδύνους του κυβερνοχώρου.
Μια ομάδα μηχανικών ασφάλειας του κυβερνοχώρου στο NYU Tandon School of Engineering δημοσίευσε μια έρευνα στο περιοδικό The journal of the Minerals, Metals & Materials Society, στην οποία αποκαλύπτουν τα ευρήματα τους και, ευτυχώς, προσφέρουν μερικές αρχικές συστάσεις για την καταπολέμηση του ζητήματος.
Οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές, όπως γνωρίζετε χωρίς αμφιβολία, δημιουργούν από ένα αρχείο CAD που στέλνεται από έναν σχεδιαστή. Το λογισμικό κατασκευής στη συνέχεια αναλύει το σχεδιασμό, το χωρίζει σε “φέτες” και τοποθετεί την κεφαλή του εκτυπωτή έτσι ώστε ο εκτυπωτής να μπορεί να εφαρμόζει τα υλικά σε εξαιρετικά λεπτά στρώματα.
«Αυτές είναι κάποιες πιθανές εστίες για επιθέσεις που θα μπορούσαν να έχουν καταστροφικές επιπτώσεις στους χρήστες του τελικού προϊόντος και πολλές οικονομικές επιπτώσεις με τη μορφή των αγωγών», δήλωσε ο Nikhil Gupta. Καθώς ο προσανατολισμός της κεφαλής ή του προϊόντος κατά την εκτύπωση θα μπορούσε να προκαλέσει έως και 25% παραλλαγή στην εγγενή ισχύ του, αυτό σημαίνει ότι όποιος επιθυμεί να προκαλέσει προβλήματα στο τελικό προϊόν θα μπορούσε να το κάνει σχεδόν χωρίς να ανιχνευθεί.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι όταν εισήγαγαν ελαττώματα κάτω από το χιλιοστόμετρο μεταξύ των τυπωμένων στρωμάτων, τα ελαττώματα δεν ήταν ανιχνεύσιμα με κοινές βιομηχανικές τεχνικές παρακολούθησης όπως η υπερηχητική απεικόνιση και, με την πάροδο του χρόνου, τα υλικά εξασθενούσαν λόγω κόπωσης, θερμότητας, φωτός και υγρασίας, και γινόντουσαν πιο ευάλωτα σε αυτά τα μικρά ελαττώματα.
Το πιο απλό για έναν εισβολέα είναι να εισβάλει σε οποιονδήποτε τρισδιάστατο εκτυπωτή που είναι συνδεδεμένος στο διαδίκτυο και να εισαγάγει εσωτερικά ελαττώματα στο στάδιο εκτύπωσης που κανείς δεν θα ανακαλύψει έως ότου το τμήμα αποτύχει να δημιουργηθεί.
Ο Zeltmann, ο επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας, ανέφερε ότι για να προστατευθούν από αυτούς τους κινδύνους, οι εταιρείες δεν θα πρέπει να διατηρούν τους τρισδιάστατους εκτυπωτές τους συνδεδεμένους στο διαδίκτυο.
Πηγή πληροφοριών: cadagency.co.uk
