Το VICE παρουσιάζει μια μέρα δίπλα στους ethical hackers της εθνικής ομάδας που πρόκειται να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στον European Cyber Security Challenge 2019 διαγωνισμό στο Βουκουρέστι μεταξύ 9-11 Οκτωβρίου…
Καθισμένοι μπροστά στους υπολογιστές τους είναι αφοσιωμένοι στις οθόνες τους, οι οποίες δείχνουν ακατανόητες ενδείξεις με τις οποίες νιώθω εξοικειωμένη μόνο λόγω του σινεμά. Είναι όλοι τους αγόρια 15-25 ετών και αποτελούν την εθνική μας ομάδα κυβερνοασφάλειας. Αλλιώς την εθνική μας ομάδα ηθικών χάκερ Είναι Σάββατο κι έχουν την καθιερωμένη τους συνάντηση ενόψει του European Cyber Security Challenge, του επίσημου ευρωπαϊκού διαγωνισμού κυβερνοασφάλειας του ENISA. Ο εν λόγω διαγωνισμός αποσκοπεί στην ανεύρεση, προσέλκυση και ανάδειξη νέων ταλέντων στο χώρο της προστασίας και ασφάλειας πληροφοριακών συστημάτων και δικτύων και η Ελλάδα συμμετέχει φέτος για 4η συνεχή χρονιά.
Οι κομήτες έπαιξαν «μείζονα» ρόλο για τη ζωή στη Γη
Πεντάγωνο: Τι συμβαίνει με τα μυστήρια drones στο New Jersey
RT-G Robot: Νέα Εποχή στην Καταπολέμηση Εγκλήματος
Μπορεί για κάποιους να μην είναι καν γνωστό ότι διαθέτουμε εθνική ομάδα κυβερνοασφάλειας, όμως όχι απλά διαθέτουμε αλλά έχει και ανταγωνιστική παρουσία στους διαγωνισμούς. Ενδεικτικά, η περσινή ομάδα, κατάφερε να διακριθεί στην 5η θέση στη συνολική κατάταξη, μεταξύ 17 συμμετοχών. Η ομάδα που θα εκπροσωπήσει φέτος τη χώρα μας στον τελικό στο Βουκουρέστι μεταξύ 9-11 Οκτωβρίου, θα αποτελείται από 10 άτομα 15-25 ετών, μαθητές, φοιτητές, επαγγελματίες και μη, hackers, ερευνητές ασφαλείας, αλλά και απλούς fans της ψηφιακής ασφάλειας.
Ο Κωνσταντίνος Βαβούσης, editor του Secnews.gr και μέλος στην οργάνωση της εθνικής ομάδας κυβερνοασφάλειας λέει στο VICE ότι: «Ουσιαστικά αυτός ο διαγωνισμός είναι η ανάγκη της Ευρώπης να βρει νέα ταλέντα στην κυβερνοασφάλεια και να τα κρατήσει κιόλας. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι το να μείνουν στο ηθικό κομμάτι, γιατί είναι πολύ εύκολο για έναν νέο αυτή τη στιγμή από το σπίτι του να βγάζει από κακόβουλες ενέργειες αρκετά περισσότερα χρήματα από μία μισθοδοσία. Και παράλληλα, το δύσκολο κομμάτι είναι να κρατήσουν αυτά τα παιδιά στο ethical hacking ώστε να εκμεταλλευτούν τις δυνατότητές τους για καλό σκοπό, δηλαδή για να ασφαλίσουν συστήματα κι όχι για να χτυπήσουν συστήματα».
Αναρωτιέμαι πώς ξεκινούν τα παιδιά να ασχολούνται με το hacking. «Δεν υπάρχει ένας συγκεκριμένος τρόπος. Ο καθένας ξεκινάει μόνος του συνήθως. Μιλάει με κάποιον φίλο, έναν ξάδελφο ή σε ένα forum και ανταλλάσσει απόψεις. Από εκεί και πέρα είναι θέμα δουλειάς και μελέτης. Αλλά και των ανθρώπων που θα γνωρίσεις ώστε να πάρεις μία σωστή κατεύθυνση. Είναι σαν να μαθαίνει κάποιος κιθάρα. Μπορεί να φτάσεις σε ένα πολύ καλό σημείο ως αυτοδίδακτος, αλλά χρειάζεσαι κάποια στιγμή έναν δάσκαλο για να σου μάθει μία μεθοδολογία».
«Ναι αυτό λένε τα παιδιά», μου απαντά ο κ. Βαβούσης. «Είναι χοτ, είναι σέξι γι’ αυτά. Μπορεί να ξεκινήσει κάποιος με το να σπάσει κάτι στο οικιακό του δίκτυο ή με το να μπει στο pc της αδελφής του για πλάκα. Το θέμα είναι να ξέρουμε πώς σε αυτά τα ταλέντα θα δώσουμε μία σωστή κατεύθυνση. Στόχος λοιπόν της Ευρώπης είναι να φτιάξει ένα πολύ δυνατό εργατικό δυναμικό, το οποίο θα μπορέσει να αναλάβει θέσεις μέσα στην Ευρώπη. Τα περισσότερα παιδιά από αυτά της εθνικής ομάδας λογικά δεν θα μείνουν στην Ελλάδα. Ήδη υπάρχουν παιδιά που έχουν περάσει από την ομάδα, τα οποία έχουν φύγει, ζουν στο εξωτερικό και έχουν πολύ υψηλές αποδοχές».
Πώς όμως μπαίνει κανείς στην εθνική ομάδα; Ο Κωνσταντίνος Βαβούσης εξηγεί πως: «γίνεται ένας προκριματικός διαγωνισμός που ονομάζεται EthiHak. Η νέα ομάδα είναι πολλά υποσχόμενη γιατί είναι καινούρια μαγιά, την πλάθουμε τώρα».
Ο Παύλος Κολιός είναι προπονητής της εθνικής ομάδας κυβερνοασφάλειας. Ο ίδιος ασχολήθηκε με τον συγκεκριμένο χώρο από μικρός. Στην αρχή ως χόμπι κι έπειτα μέσω της συμμετοχής του στους διαγωνισμούς. Πλέον, στα 25 του, εργάζεται σε εταιρεία στο κομμάτι της κυβερνοασφάλειας ως penetration tester: «Μπήκα στη σχολή της Πληροφορικής στην ΑΣΟΕΕ και μετά ασχολήθηκα από μόνος μου. Μπορεί να μην έχω πάρει ακόμα το πτυχίο αλλά έχω βρει δουλειά. Ο Παύλος εξηγεί ότι «στις προπονήσεις διαχειριζόμαστε τα προβλήματα που έχουν τα παιδιά. Προσπαθούμε να τους καθοδηγήσουμε στο τί να διαβάσουν, τί να ψάξουν. Γιατί όλο το νόημα του security είναι ότι κανείς δεν θα στο δώσει έτοιμο. Οπότε, αυτό που προσπαθούμε να δημιουργήσουμε είναι η νοοτροπία στον άλλον να ψαχτεί μόνος του. Δηλαδή ακόμα κι αν σε ρωτήσει κάτι ένα παιδί, αυτό που θα του πεις είναι “googlαρέ το”. Ποτέ δεν θα του πεις “πάρε μασημένη τροφή”. Γιατί αν μπει σε μία διαδικασία που το έχει πάντα έτοιμο, δεν δημιουργείται η φιλοσοφία της περιέργειας. Κι όταν θα ψάχνει κάτι δεν θα μπαίνει στη διαδικασία να το βρίσκει. Κι αυτό δεν το θέλουμε» είπε στο VICE.
Ο Μιχάλης είναι 17 ετών, πάει Γ’ Λυκείου και όπως λέει το μικρόβιο του μπήκε όταν είδε μία ανακοίνωση για τον διαγωνισμό του EthiHak. «Πήρα μέρος αλλά δεν τα κατάφερα. Εκεί γνώρισα ένα παιδί και με έβαλε στο χώρο ουσιαστικά. Μέχρι τότε, ασχολιόμουν με τους υπολογιστές, αλλά όχι σοβαρά. Πιο σοβαρά, ασχολούμαι εδώ και 1.5 χρόνο. Από πέρυσι που έρχομαι στις προπονήσεις, βλέπω πως ό, τι μάθαινα πριν μέσα σε ένα χρόνο, εδώ το μαθαίνω μέσα σε ένα μήνα. Υπάρχουν άτομα που θέλουν να σε βοηθήσουν να προχωρήσεις».
Τον ρωτάω λοιπόν αν εκείνος είπε κάποια στιγμή «θέλω να γίνω χάκερ». «Όχι, ποτέ δεν χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη», μου λέει, «οι δικοί μου το πήραν χαλαρά πάντως ότι θέλω να ασχοληθώ με αυτό», προσθέτει. Όσο για τους συμμαθητές του; «Με φοβούνται νομίζω. Νομίζουν ότι μπορώ να κάνω ό, τι θέλω. Τους έχω εξηγήσει όμως ότι δεν είναι τόσο απλό. Δεν θα σε πουν χάκερ επειδή μπαίνεις στο facebook». Αν και χρονιά πανελλαδικών ο ίδιος δεν ξέρει σε ποια Σχολή θέλει να δώσει: «Ελπίζω να με πάρουν με υποτροφία κάπου» αναφέρει στο VICE.
Ο Γιώργος είναι 18 ετών και μόλις τελείωσε την Γ’ Λυκείου. Ξεκίνησε φέτος τις προπονήσεις και παραδέχεται ότι έχει μάθει πολλά πράγματα «Είναι ένα ταχύρυθμο μεταπτυχιακό», λέει χαρακτηριστικά. Παράλληλα, στις φετινές εξετάσεις, πέρασε στην Σχολή της Πληροφορικής στην Καστοριά: «Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τους υπολογιστές από 9 ετών όταν μου πήραν τον πρώτο μου. Άρχισα να πειραματίζομαι και τον είχα γεμίσει 100 ιούς. Από ένα σημείο και μετά άρχισα να το ψάχνω πιο πολύ. Στα 13 μου ξεκίνησα να ασχολούμαι με τον προγραμματισμό και το hacking. Είχα δει διάφορα πράγματα στο ίντερνετ και είπα γιατί όχι; Έτσι το συνέχισα και κατέληξα εδώ μετά τον διαγωνισμό EthiHak». Η οικογένειά του όπως λέει «από τη στιγμή που δεν έκανα κάτι παράνομο το οποίο μπορεί να μου στοιχίσει, το πήραν παραπάνω από καλά. Γενικά σαν άτομο βαριέμαι εύκολα και ήταν το μόνο πράγμα που έχω κρατήσει τόσα χρόνια, οπότε κάτι λέει αυτό. Είναι αυτό που αγαπάω να κάνω, κι εφόσον μου πάει καλά, οι δικοί μου πετάνε από τη χαρά τους».
Ο διαγωνισμός αποτελεί μία πρωτοβουλία του Ευρωπαϊκού Οργανισμού για την ασφάλεια δικτύων και πληροφοριών ENISA (European Union Agency for Network and Information Security), ενώ υποστηρίζεται ενεργά από το Υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών & Ενημέρωσης, μέσω της Γενικής Γραμματείας Ψηφιακής Πολιτικής. Την ευθύνη της Ελληνικής συμμετοχής φέρει το Τμήμα Ψηφιακών Συστημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιώς με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή, κ. Χρήστο Ξενάκη. Ο ίδιος είναι και μέλος της οργανωτικής επιτροπής του ευρωπαϊκού διαγωνισμού και αρχηγός της ελληνικής ομάδας. Όπως πιστεύει:
«Ψηφιακά έχουμε να κάνουμε πολλά βήματα ως κοινωνία. Με δυσκολία καταφέρνουμε να μαζέψουμε 20 άτομα από τα οποία θα διαλέξουμε τους καλύτερους 10. Θα πρέπει να εντάξουμε όλη αυτή την γνώση μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα, για να μπορέσουμε να πούμε ότι θα δημιουργήσουμε μία ψηφιακά ανεπτυγμένη νέα γενιά, η οποία θα μπορεί να ανταπεξέλθει στη νέα εποχή. Είμαστε αρκετά πίσω σε σχέση με τις άλλες χώρες. Πολλές φορές νιώθουμε ότι το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν σχετίζεται με την εποχή. Θα πρέπει να εξελίσσεται. Όταν έχεις κάποια παιδιά που έχουν έφεση στις ψηφιακές τεχνολογίες κι εσύ ως σχολείο δεν είσαι αρκούντως ψηφιακό, τα παιδιά βγαίνουν ψηφιακά αναλφάβητοι. Δε λέω ότι δεν πρέπει να κάνουμε κλασικές σπουδές. Το σχολείο πρέπει να σου δώσει κλασική παιδεία, αλλά ένα μοντέρνο σχολείο θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει και τη νέα εποχή», σημειώνει.
Η Στέλλα Τσιτσούλα είναι η μοναδική γυναίκα ανάμεσα τους. Είναι υπεύθυνη επικοινωνίας, χορηγιών και οργανωτικό μέλος τους διαγωνισμού. Την ρωτάω γιατί δεν υπάρχουν κορίτσια στην εθνική ομάδα. «Δεν υπήρχαν συμμετοχές. Κάποιες ξεκινούν δειλά δειλά να κάνουν αιτήσεις, αλλά μετά την πρώτη προπόνηση φεύγουν. Είναι θέμα κουλτούρας στην Ελλάδα. Πολλά κορίτσια το φοβούνται γιατί είναι ανδροκρατούμενο. Άλλες χώρες έχουν πολλά κορίτσια, όμως».
Όσο για το πώς βλέπουν οι γονείς την ενασχόληση των παιδιών τους με το αντικείμενο; Η κα. Τσιτσούλα λέει πως: «Δεν το βλέπουν όλοι οι γονείς καλά, γιατί τα περισσότερα παιδιά τα αποσπά από τα μαθήματά τους. Μέσα στη μέρα είναι μπροστά από έναν υπολογιστή και οι περισσότεροι δεν είναι καλοί μαθητές. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ταλέντα. Είναι ταλέντα σε ένα δικό τους κομμάτι. Και πολύ σημαντικά ταλέντα, γιατί αν το εξελίξουν -όπως είναι και ο δικός μας στόχος με το να μην τα αφήσουμε να γίνουν χάκερς με την “κακή έννοια”- μπορούν να χρησιμοποιήσουν το ταλέντο τους επαγγελματικά σε έναν κλάδο που έχει μεγάλη ζήτηση αυτή τη στιγμή».
Πηγή; https://www-vice-com.cdn.ampproject.org/c/s/www.vice.com/amp/gr/article/evjaga/phgame-se-proponhsh-ths-ellhnikhs-e8nikhs-omadas-h8ikwn-xakers