Η εταιρεία λογισμικού Citrix δέχτηκε πέρυσι μια επίθεση από hackers. Τώρα, η εταιρεία επιβεβαίωσε ότι οι επιτιθέμενοι απέκτησαν πρόσβαση στο εσωτερικό δίκτυό της μέσω μιας, όχι και τόσο εξειδικευμένης, τεχνικής. Αυτή η τεχνική ήταν το λεγόμενο password spraying. Το password spraying είναι ένα είδος επίθεσης, κατά το οποίο οι hackers προσπαθούν να αποκτήσουν πρόσβαση σε ένα μεγάλο αριθμό λογαριασμών, χρησιμοποιώντας συνηθισμένους κωδικούς πρόσβασης.
Οι hackers κατάφεραν να κλέψουν πολλά αρχεία της Citrix. Σύμφωνα με την έρευνα, οι επιτιθέμενοι είχαν πρόσβαση στα συστήματα της εταιρείας από τον Οκτώβριο του 2018 έως το Μάρτιο του 2019. Η επίθεση στη Citrix, έδωσε ένα μάθημα σε όλους τους οργανισμούς. Καμιά εταιρεία δεν μπορεί να είναι απόλυτα ασφαλής, γι’ αυτό θα πρέπει να γίνεται λήψη πολλών μέτρων προστασίας. Η δημιουργία ισχυρών και μη προβλέψιμων κωδικών πρόσβασης είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα, που πρέπει να απασχολούν τους οργανισμούς. Επιπλέον, οι διαδικασίες πρόσβασης (έλεγχος ταυτότητας δύο παραγόντων κλπ) είναι, επίσης, πολύ σημαντικές.
Το κοινό σημείο σε όλα τα μεγάλα περιστατικά παραβίασης, που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, είναι ότι οι επιτιθέμενοι κινούνται σιγά σιγά. Δηλαδή, είναι σύνηθες να ξεκινούν την επίθεση σε κάτι που δεν έχει τόσο μεγάλη αξία και να μετακινούνται μέσα στο δίκτυο, μέχρι να φτάσουν σε κάτι, που έχει αξία. Στην περίπτωση της Citrix, οι hackers είχαν καταφέρει να μείνουν απαρατήρητοι για πάρα πολύ καιρό. Χρησιμοποιούσαν την τεχνική του password spraying και έκλεβαν σιγά σιγά τα αρχεία της εταιρείας.
Η Citrix, που εδρεύει στη Florida, προσφέρει τις υπηρεσίες της σε περισσότερες από 400.000 εταιρείες. Ακόμα, γίνονται έρευνες σχετικά με τον αριθμό και το είδος των αρχείων, που παραβιάστηκαν.
Μετά, το περιστατικό με τη Citrix, οι οργανισμοί άρχισαν να συνειδητοποιούν ότι οι παραβιάσεις δεδομένων αποτελούν μια από τις μεγαλύτερες απειλές, ακόμα και για μεγάλες εταιρείες, που διαθέτουν διάφορα συστήματα και προγράμματα προστασίας. Είναι ανάγκη να υιοθετηθεί μια νοοτροπία «μηδενικής εμπιστοσύνης». Πάντα πρέπει να υπάρχει έλεγχος, ποτέ εμπιστοσύνη. Αν ένας hacker καταφέρει να αποκτήσει πρόσβαση στο σύστημα, οι οργανισμοί θα πρέπει να είναι σε θέση να αποτρέψουν τους hackers από το να διεισδύσουν περισσότερο στο σύστημα. Αυτή η νοοτροπία μετατοπίζει τη συζήτηση από τον εντοπισμό και την πρόληψη στον περιορισμό και την αποκατάσταση.
