Αν η εξωγήινη ζωή είναι σε κοντινή απόσταση, ευφυής και απλά περιμένει να βρεθεί, τότε φαίνεται ότι οι αστροβιολόγοι του MIT έχουν ανακαλύψει μια νέα προσέγγιση για την επίλυση ενός πολύ παλιού προβλήματος? να σταματήσουν να επηρεάζονται από τα αποτελέσματα αναζήτησης που βασίζονται σε αυτό που η ζωή μοιάζει εδώ στη Γη, και να αρχίσουν να ψάχνουν για κάθε ίχνος βιολογικού μορίου που είναι χημικά δυνατό.
Στην πραγματικότητα, οι ερευνητές έχουν θέσει κάποια όρια στην τεράστια βάση δεδομένων των υποθετικών μορίων. Η υπόθεση του πυρήνα είναι ότι κάθε πτητική, σταθερή ένωση μπορεί να είναι ένα πιθανό στοιχείο για ζωή και να μείνει εκεί για τόσο καιρό όσο για να χτίσει ανιχνεύσιμα επίπεδα.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας του εξωπλανήτη Kepler-452bSo, οι ερευνητές άρχισαν κατάρτιση ενός καταλόγου όλων αυτών των ενώσεων, αλγοριθμικά συνδυάζοντας άτομα με κάθε δυνατό συνδυασμό, έως ότου βρέθηκαν όλα τα μόρια με μεταξύ 2 και 6 άτομα μη-υδρογόνου. Ο αλγόριθμός τους συνδυάζει τα στοιχεία που είναι πιο κρίσιμο για τη ζωή, τα οποία είναι τα εξής:
Άνθρακας
Άζωτο
Οξυγόνο
Φώσφορος
Θείο
Υδρογόνο
Στη συνέχεια, αυτό ανασυνδυάζεται σε διαφορετικές φυσικές ρυθμίσεις, οι οποίες είναι επίσης γνωστές ως ισομερή. Το αποτέλεσμα είναι δεκάδες χιλιάδες μόρια.
Το τεράστιο εύρος των στόχων, δημιουργεί το αντίθετο πρόβλημα από αυτό που οι ερευνητές βίωναν έως τώρα. Χρησιμοποιώντας την τεχνική αυτή, οι wunderkinds στο MIT θα μπορούσαν να έχουν στην πραγματικότητα, προτείνει ένα αξιόλογο σχέδιο για να βρεθεί ζωή σε άλλους πλανήτες, αν και είναι πολύ πιο απλό να το λέμε θεωρητικά σε σχέση με την τελική εφαρμογή.
Θα περιμένουμε προφανώς από τους ερευνητές για τις νέες προτεινόμενες ιδέες τους, αλλά είμαστε τελικά ευτυχείς που κάποιος έχει σκεφτεί έξω από το τετράγωνο, για να αναζητήσουμε τη ζωή σε διαφορετικούς πλανήτες.
