Φαίνεται πως οι κομήτες που σφυροκοπούσαν τη Γη άλλαξαν τα επίπεδα οξυγόνου! Απομεινάρια αρχαίων αστεροειδών αποκάλυψαν ότι η Γη βομβαρδιζόταν από τεράστιους διαστημικούς βράχους πιο συχνά από ό,τι πιστεύαμε στο παρελθόν, αλλάζοντας σε μεγάλο βαθμό τα επίπεδα οξυγόνου στην πρώιμη ατμόσφαιρα του πλανήτη.
Όταν σχηματίστηκε η Γη πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια, δεν είχε σχεδόν καθόλου ατμόσφαιρα. Καθώς ο πλανήτης ψύχθηκε, άρχισε να σχηματίζεται μια ατμόσφαιρα, αν και ήταν κυρίως από διοξείδιο του άνθρακα και άζωτο στην αρχή, κάτι που δεν είναι φιλικό προς τη ζωή για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε σήμερα. Τελικά, η Γη βίωσε μια σημαντική αλλαγή στη χημεία της επιφάνειας που προκλήθηκε από την άνοδο των επιπέδων οξυγόνου, γνωστή και ως Μεγάλη Οξείδωση (GOE).
Δείτε επίσης: Google – YouTube: Θα μπλοκάρονται τα ads που προωθούν fake news για την κλιματική αλλαγή
Μεταξύ 2,5 και 4 δισεκατομμυρίων ετών πριν, αστεροειδείς και κομήτες έπεφταν συχνά στη Γη. Αυτοί οι διαστημικοί βράχοι (μερικοί από τους οποίους είχαν πλάτος σχεδόν 10 χιλιόμετρα) επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τη χημεία της πρώιμης ατμόσφαιρας του πλανήτη – ειδικά τη συσσώρευση οξυγόνου, σύμφωνα με μια νέα μελέτη.
Δείτε επίσης: Κλιματική αλλαγή: Τι θα αντιμετωπίσουν τα μωρά του 2021;
Η μελέτη διαπίστωσε ότι αστεροειδείς και κομήτες έπεφταν στη Γη πιο συχνά από ό,τι πιστεύαμε στο παρελθόν και μπορεί να καθυστερούσαν όταν άρχισε να συσσωρεύεται οξυγόνο στον πλανήτη. Επομένως, τα νέα μοντέλα ατμόσφαιρας βοηθούν τους επιστήμονες να εντοπίσουν πότε η Γη άρχισε να μοιάζει με τον πλανήτη που είναι σήμερα.
Όταν ένας αστεροειδής ή κομήτης έρχεται σε σύγκρουση με τη Γη, δημιουργεί ένα γιγάντιο νέφος ατμού. Μερικά από τα εξατμισμένα πετρώματα στο νέφος θα συμπυκνωθούν και θα στερεοποιηθούν, πέφτοντας πίσω στη Γη για να σχηματίσουν ένα λεπτό στρώμα σωματιδίων μεγέθους άμμου, γνωστά και ως σφαίρες κρούσης. Μόλις πρόσφατα οι επιστήμονες ανακάλυψαν περισσότερα από αυτά τα μικροσκοπικά, αρχαία σωματίδια, τα οποία κατά τα άλλα περνούν απαρατήρητα επειδή φαίνεται να είναι συνηθισμένα κομμάτια βράχου.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τα σωματίδια των πετρωμάτων για να έχουν μια καλύτερη εικόνα του συνολικού αριθμού των γεγονότων πρόσκρουσης που συνέβησαν στο χρονικό της Γης. Τα νέα μοντέλα υποδεικνύουν ότι η πρώιμη Γη υφίστατο μια κρούση περίπου κάθε 15 εκατομμύρια χρόνια, η οποία είναι περίπου 10 φορές συχνότερη από ό,τι είχε εκτιμηθεί με βάση τα προηγούμενα μοντέλα.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές μοντελοποίησαν πώς αυτές οι κρούσεις μετεωριτών θα είχαν επηρεάσει την ατμόσφαιρα της Γης, αποκαλύπτοντας ότι οι επαναλαμβανόμενες συγκρούσεις αντικειμένων πλάτους μεγαλύτερου από 10 χιλιόμετρα θα είχαν προκαλέσει μια καταβόθρα οξυγόνου, η οποία, με τη σειρά της, θα είχε αναρροφήσει το μεγαλύτερο μέρος του οξυγόνου από την ατμόσφαιρα.
Δείτε επίσης: Φωτιά – Καλιφόρνια: Πολύ κοντά στο μεγαλύτερο δέντρο της Γης (Εικόνα)
Τα ευρήματά τους ταιριάζουν με τα τρέχοντα γεωλογικά αρχεία που υποδηλώνουν ότι ο πρώιμος αρχαίος αιώνας χαρακτηριζόταν από σχετικά χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Μόλις πριν από περίπου 2,4 δισεκατομμύρια χρόνια, όταν οι επιπτώσεις επιβραδύνθηκαν, τα επίπεδα οξυγόνου στην ατμόσφαιρα της Γης αυξήθηκαν, ανοίγοντας το δρόμο για τη ζωή όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.
Η έρευνα περιγράφεται σε έγγραφο που δημοσιεύτηκε την Πέμπτη (21 Οκτωβρίου) στο περιοδικό Nature Geoscience.
Πηγή πληροφοριών: space.com
