“Looping”: Άτομα με Διαβήτη Τύπου 1 χακάρουν τις αντλίες ινσουλίνης τους

Με την πάροδο του χρόνου, όλο και περισσότεροι άνθρωποι με Διαβήτη Τύπου 1 τείνουν να αναζητούν στο Διαδίκυτο οδηγίες που θα τους βοηθήσουν να χακάρουν τον ιατρικό τους εξοπλισμό. Πολλοί είναι μάλιστα εκείνοι που δηλώνουν ότι αυτή η διαδικασία τους προσφέρει ανακούφιση και περισσότερη σιγουριά για τα αποτελέσματα. Ενδεικτικά, ένας συγγραφέας με διδακτορικό στις ανθρωπιστικές επιστήμες, o Jonathan Garfinkel, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι ξεκίνησε το “looping”, όπως ονομάζεται αυτή η διαδικασία, αφότου γνώρισε άλλους “loopers”. Συγκεκριμένα, παρά το γεγονός ότι δεν διέθετε προηγούμενη εμπερία και γνώσεις πάνω στην επιστήμη των υπολογιστών, κατάφερε να δημιουργήσει ένα αυτόματο σύστημα μέσω του οποίου θα μπορούσε να ελέγξει τα επίπεδα σακχάρου του αίματός του.

Το “loop” είναι ένα σύστημα στο οποίο ένας μετρητής που απεικονίζει τη γλυκόζη (CGM) μπορεί να “επικοινωνήσει” με μια αντλία ινσουλίνης μέσω μιας εφαρμογής smartphone. Προς το παρόν, οι δύο φορητές συσκευές ελέγχου των επιπέδων σακχάρου του αίματος δε συνδέονται μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει ότι το άτομο πρέπει να προσαρμόζει συνεχώς τις δόσεις ινσουλίνης του σύμφωνα με τις μετρήσεις που απεικονίζονται στον μετρητή. Το “looping” επιτρέπει στο CGM να “ενημερώνει” την αντλία πόση ινσουλίνη χρειάζεται το άτομο κι έτσι η αντλία χορηγεί αυτομάτως αυτή τη δόση.

Αυτό απαιτεί hacking σε μια παλαιότερη αντλία, δεδομένου ότι οι νέες αντλίες δεν μπορούν να χακαριστούν, και χρήση μιας συσκευής που ονομάζεται Rileylink και κοστίζει περίπου 150 δολλάρια ΗΠΑ, η οποία μετατρέπει τα σήματα από το CGM σε αναγνώσιμες πληροφορίες για την αντλία μέσω του smartphone.

O Garfinkel εξέφρασε τον ενθουσιασμό του λέγοντας πως στην αρχή δεν μπορούσε να πιστέψει το επίτευγμά του. Ακόμη επεσήμανε ότι τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα του δεν ήταν ποτέ πιο σταθερά, καθώς ξύπναγε με “χαμηλά επίπεδα” περίπου μία φορά την εβδομάδα, κάτι που με τα νέα δεδομένα είναι σπάνιο. Ωστόσο, αναφέρει πως πρέπει να ρυθμίζει την αντλία πριν από τα γεύματα και τη γυμναστική, κάτι που ωστόσο δεν είναι επίπονο ούτε χρονοβόρο.

Υπάρχει, βεβαίως, ο κίνδυνος δυσλειτουργίας του συγκεκριμένου συστήματος. Η υπερβολικά υψηλή ή χαμηλή ποσότητα ινσουλίνης μπορεί να οδηγήσει σε διαβητικό κώμα, ακόμη και στο θάνατο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) εξέδωσε το 2019 μια προειδοποίηση σχετικά με ένα κρίσιμο περιστατικό στο οποίο ένας ασθενής χρειάστηκε ιατρική φροντίδα. Παράλληλα, ο Δρ Peter Senior, ένας ενδοκρινολόγος στο Πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα, αναφέρει ότι τα άτομα με Διαβήτη Τύπου 1 έχουν συνηθίσει να διατρέχουν κίνδυνο καθώς αν σταματήσουν να παίρνουν ινσουλίνη, μπορεί να πεθάνουν και αν πάρουν μεγάλη ποσότητα, μπορεί πάλι να πεθάνουν. Επομένως θα πρέπει να ζουν τη ζωή τους προσπαθώντας να εξισορροπήσουν πάνω σε αυτό το “σχοινί”. Ακόμη, γνωρίζοντας πάνω από 10 “loopers”, επισημαίνει πως μπορεί να καταλάβει το λόγο που οδηγούνται στο hacking και δεν το κατακρίνει, δεδομένου ότι θέλει οι ασθενείς να έχουν μία καλύτερη ζωή.

Υπάρχουν επίσης παρόμοιες τεχνολογίες “τεχνητού παγκρέατος”, όπως το Medtronic MiniMed 670G, το οποίο εγκρίθηκε στον Καναδά το 2018, αλλά το υψηλό κόστος του μπορεί να το καταστήσει “απαγορευτικό”. Άλλες τεχνολογίες απέχουν ακόμη χρόνια από την έγκρισή τους για αγορά. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το hashtag για την ομάδα υποστήριξης των 20.000 μελών του Looped Facebook είναι #wearenotwaiting.

Τέλος, μια ομάδα των ΗΠΑ βρίσκεται σε συνομιλίες με το FDA σχετικά με τη δημιουργία του “Loop” ως επίσημης εφαρμογής για αγορά. Έτσι είναι πολύ πιθανή η περαιτέρω διάδοση του “looping” ανά τον κόσμο.