Ζητώντας από έναν υπάλληλο να μοιραστεί τον αριθμό φορολογικού μητρώου του με τον εργοδότη του αποτελεί ένα εύλογο αίτημα, αλλά ζητώντας να μοιραστεί τα αποτυπώματα του ίσως είναι υπερβολικό.
Σε μια πρόσφατη περίπτωση που έφτασε στις δικαστικές αίθουσες, η επιτροπή εργασίας υποστήριξε έναν υπάλληλο ο οποίος ισχυρίστηκε πως η απόλυση του ήταν άδικη από την εταιρεία Superior Wood, καθώς αρνήθηκε να συμμετάσχει στη συλλογή βιομετρικών δεδομένων της εταρείας. Η διαδικασία χαρακτηρίστηκε ως ένας τρόπος βελτίωσης του συστήματος μισθοδοσίας και ήταν ένας από τους εκατοντάδες του προσωπικού που αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει το νέο σύστημα.
Στην αρχική απόφαση τον περασμένο Νοέμβριο, η επιτροπή εργασίας ασχολήθηκε με την υπόθεση αθέμιτης απόλυσης και υποστήριξε τον εργοδότη, με την επίτροπο Jennifer Hunt να θεωρεί ότι αποτελεί νόμιμη πολιτική παρουσίας στο χώρο εργασίας. Είπε ότι ήταν “απαραίτητο” για την επιχείρηση να εισαγάγει το νέο σύστημα.
Η προστασία των προσωπικών δεδομένων από χάκερς αποτελεί μια αυξανόμενη ανησυχία για τους εργαζόμενους. Πρόσφατη έκθεση αναφέρει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση μέχρι και έξι ξεχωριστές οντότητες είχαν πρόσβαση στα δεδομένα. Αυτές είναι η Superior Wood, οι εταιρείες που καταχωρήθηκαν τα δεδομένα, η οντότητα που χειρίστηκε τον σχετικό server και το σύστημα που επεξεργάστηκε την μισθοδοσία της Superior Wood.
“Δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι οποιαδήποτε από αυτές τις οντότητες διέθετε, κατά τον κρίσιμο χρόνο αναφοράς, οποιοδήποτε ισχύοντα μηχανισμό για την προστασία και τη διαχείριση των πληροφοριών που συλλέγει η Superior Wood από τα αποτυπώματα των υπαλλήλων της. Οι ανησυχίες που εξέφρασε ο υπάλληλος δεν ήταν, κατά την άποψή μας, αναίτιες “, αναφέρει η έκθεση της επιτροπής εργασίας. Αποδεικνύεται, νομικά, ότι ο εργαζόμενος είχε κάθε δικαίωμα να ανησυχεί.
Ο Michael Byrnes, συνεργάτης νομικής εταιρείας, δήλωσε ότι είναι προνόμιο του υπαλλήλου να αρνηθεί να παρακρατήσει αυτές τις πληροφορίες.
“Εάν ένας εργαζόμενος είναι σκόπιμα ανυπόφορος, αυτό είναι πρόβλημα. Από την άλλη πλευρά, εάν ένας εργοδότης ζητήσει από έναν υπάλληλο να παραδώσει ευαίσθητες πληροφορίες μέσω δακτυλικών αποτυπωμάτων, ο εργοδότης θα πρέπει να καταβάλει εύλογες προσπάθειες για να πείσει τον υπάλληλο ότι οι πληροφορίες πρόκειται να αντιμετωπιστούν κατά τρόπο τέτοιο ώστε να διατηρηθεί το απόρρητο τους”, λέει ο Byrnes.
Η Superior Wood δεν μπόρεσε να προσφέρει αυτή τη διασφάλιση. Η εταιρεία αναγνώρισε ότι δεν διέθετε πολιτική απορρήτου και δεν παρείχε στους υπαλλήλους ειδοποίηση σχετικά με τη συλλογή απορρήτου. Ως εκ τούτου, παραβίασε τις υποχρεώσεις της βάσει του νόμου περί προστασίας της ιδιωτικής ζωής, γεγονός που ήταν ένας μεγάλος λόγος για τον οποίο η επιτροπή εργασίας άλλαξε την αρχική της απόφαση. Ο Byrnes λέει ότι η χρήση της συλλογής βιομετρικών δεδομένων μπορεί να ισχύει σε μια κατάσταση όπου η υγεία και η ασφάλεια αποτελούν καίρια ζητήματα, αλλά ακόμα και τότε τονίζει την αναγκαιότητα παροχής κατάλληλων πολιτικών απορρήτου και διασφάλισης ασφάλειας των δεδομένων των υπαλλήλων.
Για να υποστηρίξει την απόφαση απόλυσης, η Superior Wood έπρεπε να αποδείξει ότι τα δακτυλικά αποτυπώματα ήταν απαραίτητα, το οποίο δεν μπόρεσε να κάνει τελικά.
