Οι κάμερες παρακολούθησης είναι παντού σήμερα: σε εξωτερικούς και εσωτερικούς χώρους, αεροδρόμια, σιδηροδρομικούς σταθμούς, γραφεία και καταστήματα. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το άγρυπνο μάτι της κάμερας, ακόμη και στην άγρια φύση.
Για τα περισσότερα συστήματα παρακολούθησης, το βίντεο καταγράφεται σε κύκλους «για παν ενδεχόμενο”. Τον τελευταίο καιρό γίνεται πιο συχνό το φαινόμενο το βίντεο αυτό να αποστέλλεται σε διάφορα συστήματα ανάλυσης δεδομένων, ως εκ τούτου, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την παρακολούθηση κάποιων συγκεκριμένων ανθρώπων.
Είναι αυτονόητο ότι ο Μεγάλος Αδελφός μπορεί να παραβιάζει την ιδιωτική ζωή μας. Μπορεί να μην σας αρέσει αλλά δεν υπάρχει τίποτα παράνομο σ’ αυτή την ιστορία.
Τι θα λέγατε αν κάθε λεπτομέρεια της ιδιωτικής ζωής σας, συλλέγονται από διαφορετικές εταιρείες και ερχόταν στο φως του Διαδικτύου μια μέρα;
Οι νόμοι των περισσότερων χωρών εξακολουθούν να μην καταστέλλουν πραγματικά τη χρήση της αναγνώρισης προσώπου για εμπορικούς σκοπούς, όπως ακριβώς δεν απαγορεύεται, για παράδειγμα, να φωτογραφίζετε ανθρώπους στον δρόμο.
Για να καταλάβουμε όμως πώς μπορεί να γίνει καλύτερη αυτή η κατάσταση, ας δούμε δύο προσεγγίσεις για τις σύγχρονες μεθόδους ανάλυσης εικόνας.
Η πρώτη προσέγγιση βασίζεται στη σύγκριση ορισμένων δεικτών που είναι μεταβιβάσιμες από μια εικόνα σε μια έτοιμη βάση δεδομένων. Οι δείκτες μπορεί να είναι: η απόσταση μεταξύ των ματιών, τα αποτελέσματα των μετρήσεων της μύτης, οι αξιολογήσεις στο σχήμα των χειλιών και τέτοια.
Η προσέγγιση αυτή είναι παρόμοια με την ταυτοποίηση ενός προσώπου με τα δακτυλικά του αποτυπώματα. Τα αποτυπώματα λαμβάνονται εκ των προτέρων και να αποθηκεύονται σε μια βάση δεδομένων, και όταν χρειαστεί γίνεται ταυτοποίηση. Οπότε, η προϋπόθεση για την αναγνώριση ενός προσώπου είναι φωτογραφίες καλής ποιότητας (full-face και με καλό φωτισμό) των κατάλληλων ανθρώπων.
Πού μπορούν να βρεθούν αυτές οι φωτογραφίες; Οι πηγές μπορεί να είναι διαφορετικές. Ίσως έπρεπε να κοιτάξετε σε μια κάμερα για τη δημιουργία μιας εκπτωτικής κάρτας, ή ίσως κάποιος μπορεί να σάρωσε ορισμένα έγγραφα με την εικόνα σας.
Είναι σχετικά εύκολο να εξαπατήσετε το κλασικό σύστημα αναγνώρισης προσώπου. Ο ευκολότερος τρόπος είναι να χαμηλώσετε το κεφάλι σας και να μην κοιτάξετε προς την κάμερα. Οι περισσότεροι δείκτες μπορούν να μετρηθούν μόνο από μια συγκεκριμένη full-face γωνία. Εάν φοράτε ένα καπέλο του μπέιζμπολ στο κεφάλι σας, τότε οι κάμερες που βρίσκονται πιο πάνω (συνήθως εγκαθίστανται κάπου αρκετά υψηλή) γίνονται εντελώς άχρηστες.
Ορισμένοι ειδικοί συμβουλεύουν να κάνετε μια γκριμάτσα όταν περνάτε από ένα φακό. Ενδεχομένως, να λειτουργήσει αρκετά καλά, αλλά τραβάει πολύ την προσοχή. Ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου ίσως είναι ό, τι χρειάζεστε.
Το πλεονέκτημα των γυαλιών ηλίου είναι ότι καλύπτουν τα μάτια, που είναι μία από τις πιο χρήσιμες περιοχές στο πρόσωπο ενός ατόμου για τα συστήματα αναγνώρισης. Οι αλγόριθμοι δεν είναι τόσο προηγμένοι και δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση αυτή αρκετά εύκολα. Άρα, τα μεγάλα αδιαφανή γυαλιά είναι μια πρόκληση για τα κλασικά συστήματα, όπως και τα μοντέλα με καθρέφτη που τυφλώνουν την κάμερα με το ανακλώμενο φως.
Η δεύτερη προσέγγιση για την ανθρώπινη αναγνώριση που αναπτύσσεται ενεργά, για παράδειγμα, από το Facebook και τη Google, λειτουργεί με διαφορετικό τρόπο. Θα βασίζεται σε αλγόριθμους μηχανικής μάθησης και αυτόματης λήψης δεδομένων δείγματος και θα ανεβαίνει για να συγκρίνεται με όλες τις διαθέσιμες ηλεκτρονικές πηγές.
Αυτό είναι κάτι πολύ πιο ευέλικτο που είναι πολύ πιο δύσκολο να εξαπατηθεί. Ακόμα και μια μάσκα οξυγόνου να καλύπτει το πρόσωπό σας δεν μπορώ να σας εγγυηθώ ότι θα παραμείνετε άγνωστοι.
Μπορούν να χρησιμοποιήσουν όλα τα διαθέσιμα στοιχεία για την αναγνώριση: το σχήμα του ποδιού σας ή ένα κενό από τρίχες σημείο, το τατουάζ σας, τη γενειάδα σας, τα ρούχα σας και λοιπά. Μια πειραματική ανάπτυξη από το Facebook έδειξε ότι μπορεί να προσδιορίσει ένα πρόσωπο από οποιαδήποτε γωνία με 83% ακρίβεια με επαρκή αριθμό εικόνων.
Το βασικό σημείο εδώ είναι ένας επαρκής αριθμός εικόνων για τη σύγκριση. Αν υπάρχει, για να εξετάσουμε και την άλλη πλευρά, μόνο μια εικόνα σας, ακόμη και υψηλής ποιότητας, τότε η πιθανότητα επιτυχούς αναγνώρισης μειώνεται κατακόρυφα. Αυτός είναι ο λόγος που οι τεχνολογίες Big Data και αλγόριθμοι αναζήτησης γρήγορου Internet έχουν έρθει στο προσκήνιο.
Και κάπου εδώ έρχεται το ευαίσθητο σημείο: πρέπει να έχουμε δημοσιεύσει ανοιχτά εικόνες του εαυτού μας online; Μπορούμε να σταθούμε στο γεγονός ότι το Facebook ή η Google τις χρησιμοποιεί για τους δικούς τους στόχους μάρκετινγκ, καθώς δεν μπορούμε να κρυφτούμε από αυτές τις “Big Internet Brothers ” οπουδήποτε καθόλου. Ωστόσο, τίποτα δεν εμποδίζει κάποια εταιρεία από το σκάψιμο των απαιτούμενων δεδομένων στο διαδίκτυο, εφόσον είναι σε ελεύθερη πρόσβαση.
Ας υποθέσουμε ότι η σελίδα σας στο Facebook κλείνει με τη ρύθμιση “Friends Only”. Τι γίνεται με τις τυχαίες εικόνες σας σε διάφορες αναρτήσεις άλλων ανθρώπων; Τι γίνεται με το προφίλ σας στο LinkedIn; Είναι πολύ δύσκολο να ανακόψετε όλες τις πηγές, ακόμη και με πλήρη αποχή από τα κοινωνικά δίκτυα.
Η λύση σε αυτό είναι ακόμη ασαφής. Πιθανόν, μπορεί να υπάρξει μια πιο αυστηρή ρύθμιση της αγοράς βιομετρικών στοιχείων από την πλευρά της κυβέρνησης και μια πιο συνειδητή στάση από την κοινωνία.
Επομένως, ήρθε η ώρα να συνηθίσουμε στη σκέψη ότι οι προσωπικές μας εικόνες είναι σχεδόν το ίδιο πράγμα με ένα ιδιωτικό μας έγγραφο ή με τη σάρωση της πιστωτικής μας κάρτας. Το να τις αναδεικνύουμε παντού δεν συνιστάται!
