Καλά νέα για το Facebook, το οποίο είχε πολύ δύσκολους μήνες το τελευταίο διάστημα, με το φιάσκο της Cambridge Analytica. Όπως φαίνεται όμως η επιχειρηματικότητα που αποδίδει στο κοινωνικό δίκτυο δεν σταματάει με τίποτα…
Το Facebook ανακοίνωσε την περασμένη Τετάρτη τα κέρδη του τελευταίου τριμήνου. Η εταιρεία ανέφερε κέρδος 1,69 δολάρια ανά μετοχή, κάτι που σημαίνει έσοδα ύψους 11,97 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το τρίμηνο, πολύ καλύτερα από τις εκτιμήσεις της Wall Street.
Ειδικότερα, η άνοδος των εσόδων αυξήθηκε κατά 49% σε σχέση με το ίδιο τρίμηνο το προηγούμενο έτος κάτι που δείχνει ότι παρόλες τις αντίξοες συνθήκες που δημιούργησαν οι συμπεριφορές της εταιρείας, το κοινωνικό δίκτυο κατάφερε να επιβιώσει, όχι μόνο αλώβητο αλλά και με πολύ περισσότερα κέρδη.
Η ανάπτυξη χρηστών στην βάση δεδομένων του Facebook ήταν επίσης σταθερή. Η εταιρεία διαθέτει 49 εκατομμύρια ημερήσιους χρήστες και σήμερα 1,45 δισεκατομμύρια άνθρωποι χρησιμοποιούν την υπηρεσία κάθε μέρα.
Όλα τα παραπάνω μπορούν να επιβεβαιώσουν ότι η αρνητική απάντηση του Mark Zuckerberg στην ερώτηση του γερουσιαστή Lindsey Graham μάλλον δεν ισχύει:
Ο γερουσιαστής Lindsey Graham ρώτησε τον Zuckerberg:
“Ποιος είναι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής σου;”
Ο Διευθύνων Σύμβουλος προσπάθησε να απαντήσει στην ερώτηση, αναφέροντας τις εταιρείες Google, Apple, Amazon και Microsoft σαν “αλληλεπικάλυψη” προς το Facebook.
“Αν αγοράσω ένα Ford, και δεν λειτουργεί καλά, και δεν μου αρέσει, μπορώ να αγοράσω ένα Chevy. Αν έχω απογοητευτεί με το Facebook, ποιο είναι το αντίστοιχο προϊόν στο οποίο μπορώ να εγγραφώ;” ρώτησε ο Graham διακόπτοντας τον Zuckerberg.
Όταν ο Zuckerberg προσπάθησε να αναλύσει και πάλι τους διαφορετικούς τύπους υπηρεσιών του Facebook, ο Graham επανέλαβε την ερώτησή του.
“Δεν μιλώ για κατηγορίες. Μιλώ για τον πραγματικό ανταγωνισμό που αντιμετωπίζετε. Γιατί οι εταιρείες αυτοκινήτων αντιμετωπίζουν μεγάλο ανταγωνισμό. Κάνουν ένα ελαττωματικό αυτοκίνητο, βγαίνει στον κόσμο, και οι άνθρωποι σταματούν να το αγοράζουν και αγοράζουν ένα άλλο. Υπάρχει εναλλακτική λύση για το Facebook;”
Ο Zuckerberg προσπάθησε να αναφέρει ότι ο “μέσος Αμερικανός χρησιμοποιεί οκτώ διαφορετικές εφαρμογές” για να συνδεθεί με τους φίλους τους, προσπαθώντας να πλαισιώσει το Facebook σαν μία από τις πολλές εφαρμογές που κυκλοφορούν. Λίγο αργότερα, ο Graham τον διέκοψε και τον ρώτησε αν πιστεύει ότι το Facebook είναι μονοπώλιο.
«Σίγουρα δεν το σκέφτομαι έτσι”, απάντησε ο Zuckerberg.
Μια εταιρεία που επιβίωσε από ένα σκάνδαλο τέτοιου μεγέθους μάλλον δεν έχει να φοβηθεί τίποτα πια. Το γεγονός θα πρέπει να προβληματίσει πολλούς από τους ίδιους τους χρήστες (που μπορούν να κρίνουν) μέχρι τις ρυθμιστικές αρχές (που δεν ακολουθούν οικονομικά συμφέροντα). Η ανεξέλεγκτη ανοδική πορεία του κοινωνικού δικτύου φέρνει στο προσκήνιο μια εξουσία του μέλλοντος, που δεν θα διαθέτει πολιτικές ή κοινωνικές αξίες, αλλά είναι εισηγμένη στο Χρηματιστήριο.
Μιλάμε πια για χρηματιστηριακές αξίες, που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για κοινωνική πολιτική και ενδιαφέρον στο άτομο και την ιδιωτικότητά του. Αυτό που αρχίζουμε να παρατηρούμε και αργότερα ίσως “μεγαλώσει”, είναι το ότι οι κυβερνήσεις, αλλά και οι ίδιοι οι ενδιαφερόμενοι δυσκολεύονται να οριοθετήσουν μεγάλες διαδικτυακές εταιρείες (βλέπε Google, Facebook, Amazon, κα). Φυσικά όλοι μας ή οι περισσότεροι γνωρίζουν το τι συμβαίνει με τους κολοσσούς του Internet και τις προσωπικές μας πληροφορίες, αλλά δείχνουμε μια ανεπανάληπτη ανοχή.
Ίσως αυτό που παρατηρούμε να συμβαίνει αυτή τη στιγμή, να είναι ο προάγγελος του Internet και της κοινωνίας που έρχεται, όταν πια “περάσουμε” εμείς “αρχαίοι” (Ψηφιακοί Μετανάστες σύμφωνα με την Τσιόπελα) που διαθέτουμε αυτές τις ξεπερασμένες μνήμες μιας εποχής που δεν υπήρχαν κινητά.
Παραθέτω ένα κομμάτι από το Ψηφιακοί Αυτόχθονες της Δήμητρας Τσιόπελα
Οι Ψηφιακοί Αυτόχθονες ζουν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους online, χωρίς να διαχωρίζουν το online από το offline. Αντί να αντιμετωπίζουν την ψηφιακή τους ταυτότητα και την ταυτότητα στον πραγματικό κόσμο ως ξεχωριστά πράγματα, έχουν μόνο μια (με αναπαραστάσεις σε δύο, τρεις ή περισσότερους χώρους). Δεν θεωρούν τις υβριδικές ζωές ως κάτι το αξιοπερίεργο. Μέσω των κοινωνικών δικτύων, συνδέονται, μιλάνε και μοιράζονται φωτογραφίες με φίλους από όλο τον κόσμο. Μπορεί ακόμα να συνεργάζονται δημιουργικά ή πολιτικά με τρόπους που θα ήταν αδύνατο πριν τριάντα χρόνια. Αλλά σε αυτή την πορεία της αμείλικτης συνδεσιμότητας, η ουσία των σχέσεων – ακόμα και το τί σημαίνει να είσαι “φίλος” με κάποιον- αλλάζει. Οι online φιλίες βασίζονται κατά πολύ στα ίδια στοιχεία που βασίζονται οι παραδοσιακές φιλίες – κοινά ενδιαφέροντα, συχνή αλληλεπίδραση κτλ. – αλλά έχουν και ένα πολύ διαφορετικό χαρακτηριστικό: Συχνά εξαφανίζονται, είναι εύκολο να μπεις και να βγεις από αυτές, χωρίς ούτε καν ένα αντίο. Και επίσης ίσως είναι διαρκείς με τρόπους που ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει.
Ο εγκέφαλος του ατόμου που μεγαλώνει μέσα στα βιντεοπαιχνίδια και τον εικονικό ψηφιακό κόσμο συνηθίζει να λέει: “Μπορώ να παραιτηθώ ότι ώρα θέλω από αυτό που κάνω” και “Θέλω επιβράβευση εδώ και τώρα! Δεν μου αρέσει η μακροχρόνια προσπάθεια που θα με αποζημιώσει στο μακρινό μέλλον”. Για ένα άτομο που έχει συνηθίσει να διαβάζει σύμφωνα με το F-πρότυπο, είναι πολύ δύσκολο να διαβάσει έστω και μια σελίδα από ένα βιβλίο δίνοντας την απαραίτητη προσοχή σε όλο το κείμενο. Όλα αυτά είναι παράγοντες που επηρεάζουν τη συμπεριφορά και την απόδοση των παιδιών στην τάξη και οι εκπαιδευτικοί πρέπει πλέον να τους λαμβάνουν υπόψιν. “Έχουμε έναν εγκέφαλο που είναι ανοικτός και ακόμα αλλάζει και μια τεχνολογία που απαιτεί να γίνουμε γρηγορότεροι και πιο αυτόματοι. Φυσική συνέπεια αυτού είναι να αυξηθεί η πιθανότητα να κάνουμε λάθη” λέει η γνωστική νευροεπιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο Laura-Ann Petitto, πρωτοπόρος στην έρευνα πάνω στις διαταραχές του λόγου…..
Το απαισιόδοξο σενάριο λέει ότι υποβαθμίζουμε τις λεκτικές και υπολογιστικές ικανότητες σε “γνώσεις χαμηλού επιπέδου”, ενώ αναβαθμίζουμε τις ικανότητες συλλογής πληροφοριών, αναγνώρισης προτύπων και ελέγχου του χώρου, που ενισχύονται από τις πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή. Αυτό θα είναι το πρώτο βήμα σε μια σειρά υποβιβάσεων, που θα ακολουθήσουν τους Ψηφιακούς Αυτόχθονες μέχρι το Λύκειο και το Πανεπιστήμιο, έως ότου όλοι βγουν από την εκπαιδευτική διαδικασία με διδακτορικό στο Googling. Το αισιόδοξο σενάριο λέει πώς η γενιά της Ψηφιακής εποχής θα είναι η πιο δημιουργική και επικοινωνιακή από όλες. Θα αλλάξει τον κόσμο και τον πολιτισμό με τρόπους που δεν είχαμε φανταστεί και θα δώσει ίσες ευκαιρίες σε περισσότερους ανθρώπους παρέχοντας ελεύθερη και απεριόριστη πρόσβαση σε κάθε είδους πληροφορία.
