Μια διεθνής ομάδα ερευνητών έχει αναπτύξει ένα νέο είδος συνθετικού πλάσματος, χρησιμοποιώντας τα κύτταρα της καρδιάς ενός αρουραίου για να κάνει ένα ρομποτικό σαλάχι που ακολουθεί το φως.
Τροφοδοτούμενα από φωτοενεργοποιούμενα καρδιακά κύτταρα, τα ψάρια βιο-ρομπότ θα μπορούσαν να τονώσει την ανάπτυξη φουτουριστικών ιατρικών συσκευών και απίστευτα αληθοφανών συνθετικών ζώων.
Το σαλάχι είναι το πνευματικό τέκνο του Kit Parker, καθηγητή της βιοτεχνολογίας και εφαρμοσμένης φυσικής από το Wyss Institute στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ο οποίος σκέφτηκε την ανάπτυξη του βιο-ρομπότ μετά την επίσκεψη στο Ενυδρείο της Νέας Αγγλίας με την κόρη του Caroline. “Προσπαθούσε να χαϊδέψει ένα σαλάχι και έβαλε το χέρι της μέσα στο νερό και το σαλάχι κινήθηκε γρήγορα μακριά από το χέρι της με ένα πολύ κομψό τρόπο,” είπε ο Parker. “Αμέσως σκέφτηκα ότι θα μπορούσα να αξιοποιήσω το εν λόγω σύστημα στο μυϊκό σύστημα και ότι θα μοιάζει πολύ με το [μυϊκό] στρώμα της καρδιάς.”
Τελικά με επιμονή, η ομάδα πέτυχε στην υλοποίηση του οράματος του Parker.
Αυτό το μικροσκοπικό ρομποτοειδές διαθέτει επίπεδο σώμα με μακριά πτερύγια. Το σαλάχι-ρομπότ, έχει μόλις 16 χιλιοστά μήκος και ζυγίζει 10 γραμμάρια, είναι κατασκευασμένο από ένα χρυσό σκελετό που καλύπτεται με ένα λεπτό στρώμα από ελαστικό πολυμερές. Είναι «δεμένο» με περίπου 200.000 κύτταρα του καρδιακού μυός αρουραίων που ονομάζονται καρδιομυοκύτταρα. Μια σειρά από φωτοευαίσθητα (φωτοβολταϊκά) καρδιομυοκύτταρα στρατηγικά ευθυγραμμισμένα κατά μήκος της κορυφής.
Όταν εκτίθενται στο φως, τα μυϊκά κύτταρα κάνουν τα πτερύγια του ρομπότ να συρρικνωθούν σε μία προς τα κάτω κίνηση. Όταν τα κύτταρα χαλαρώνουν, ο χρυσός σκελετός, ο οποίος αποθηκεύει κάποια καθοδική ενέργεια, ωθεί τα πτερύγια προς τα πάνω και πάλι, με αποτέλεσμα το σαλάχι-ρομπότ να κολυμπάει προς το φως.
«Η ταχύτητα και η κατεύθυνση του σαλαχιού ελέγχεται με διαμόρφωση συχνότητας φωτός και από ανεξάρτητα εκμαίευσης δεξιά και αριστερά πτερύγια, επιτρέποντας στο βιοϋβριδικό μηχάνημα να ελίσσεται μέσα από μια πορεία με εμπόδια».
Το έργο θα μπορούσε να προσφέρει νέες προοπτικές για τη ρομποτικής σε συνεργασία με τις δομές των μαλακών ιστών και επίσης να βοηθήσει θαλάσσιους βιολόγους να κατανοήσουν καλύτερα πώς τα σαλάχια χρησιμοποιούν τα πτερύγιά τους για να κολυμπήσουν.
