Οι οργανισμοί που έχουν ήδη υποκύψει σε cyber-εκβιασμούς, έχουν δηλαδή “τσιμπήσει” έναν ransomware, έχουν περισσότερες πιθανότητες να πληρώσουν και πάλι, και πιθανώς δεν θα το ομολογήσουν πουθενά, σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο ThreatTrack.
Συνολικά, το 30% των οργανισμών που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι θα διαπραγματεύονταν με τους cybercriminals για την ασφαλή ανάκτηση των κλεμμένων ή των κρυπτογραφημένων δεδομένων τους. Αλλά το ποσοστό αυτό αυξήθηκε σε 55%, όταν ρωτήθηκαν οργανισμοί που είχαν πέσει θύματα cyber-εκβιαστών στο παρελθόν.
Το μεγαλύτερο παράδειγμα από τους cyber-εκβιασμούς στην πιο πρόσφατη ιστορία είναι η επίθεση κατά της Sony Pictures and Entertainment στα τέλη του 2014. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, εξαιτίας ενός ransomware το New Jersey school βρισκόταν «υπό καθεστώς ομηρίας», και έπρεπε να πληρώσει λύτρα 500 Bitcoins (περίπου $123.000 δολλάρια). Αντί να πληρώσουν τα λύτρα, το κράτος διενήργησε έρευνα και απεκαταστάθη ό,τι ήταν δυνατό από τα αντίγραφα ασφαλείας.
Αλλά αυτά τα περιστατικά μπορεί να είναι πολύ πιο συχνά από ότι στοιχεία μπορούμε να συλλέξουμε από ειδήσεις ή επίσημα στοιχεία, και αυτό επειδή οι εταιρείες είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν τα περιστατικά αυτά με τους cyber-εκβιασμούς- ούτε στο κοινό, ούτε στις νομικές αρχές, δήλωσε ο Stuart Itkin, ο senior vice president της ThreatTrack.
Δεν είναι ότι οι οργανώσεις δεν εκτιμούν πλήρως το γεγονός ότι οι cyber -εκβιαστές είναι πραγματικοί εγκληματίες που αξίζουν πραγματική επιβολή του νόμου. Αντίθετα, η επίθεση κατά της Sony παρουσίασε το ευρύ κοινό πώς οι χάκερ μπορούν πιο προσωπικά, άμεσα να επηρεάσουν την εταιρεία, να εκβιάσουν για πληρωμή ή με άλλο τρόπο να εμποδίσουν την ικανότητα του οργανισμού να λειτουργήσει, δηλώνει ο Itkin.
“Οι οργανισμοί είναι λιγότερο πιθανό να αναφέρουν κάτι τέτοιο», λέει, «έτσι ποτέ δεν μπορούμε να ξέρουμε”.
Η έρευνα του ThreatTrack υπαινίσσεται ότι το θέμα είναι, πράγματι, πιο διαδεδομένο. Όταν ρωτήθηκαν αν πιστεύουν ότι άλλοι οργανισμοί έχουν διαπραγματευτεί με cybercriminals, το 86% όλων των συμμετεχόντων στην έρευνα δήλωσε «Ναι».
Μερικοί μάλιστα έφτασαν στο σημείο να δηλώσουν ότι οι οργανισμοί έχουν αρχίσει να προετοιμάζονται από τώρα. Το ποσοστό του 23% του συνόλου των ερωτηθέντων της έρευνας, και το 43% των ατόμων που είχαν ήδη πέσει θύματα cyber -εκβιασμού, δήλωσαν πως οι οργανισμοί θα πρέπει να αποταμιεύουν χρήματα για την καταβολή των λύτρων. Το ποσοστό του 59% του συνόλου των ερωτηθέντων και το 74% των ερωτηθέντων που υπήρξαν θύματα ransomware στο παρελθόν δηλώνουν πως στους παροχείς cyber insurance θα πρέπει να προσλαμβάνονται επαγγελματίες διαπραγματευτές για να ενεργούν ως σύνδεσμος μεταξύ των οργανισμών ή των θυμάτων και των εγκληματιών.
Το πρόβλημα θα λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις, όσο οι εισβολείς που χρησιμοποιούν ransomware συνεχίζουν ανενόχλητοι το «παιχνίδι» με τους cyber-εκβιασμούς. Την περασμένη εβδομάδα, το CSIS ανέφερε ένα νέο εντυπωσιακά έξυπνο ransomware με την ονομασία PacMan.
Το CSIS έχει κατηγοριοποιήσει το PacMan ως υψηλού κινδύνου. Το PacMan κρυπτογραφεί τα αρχεία στον τοπικό σκληρό δίσκο κάθε υπολογιστή με Windows με εγκατεστημένο .NET. Είναι επίσης εξοπλισμένο με «kill process» δυνατότητες, -που κλείνουν τις λειτουργίες του λειτουργικού συστήματος των Windows, όπως τα taskmgr, CMD, regedit και άλλα-, γεγονός που καθιστά πολύ δύσκολο να καταργηθεί αυτό το κακόβουλο λογισμικό. Μόλις εγκατασταθεί, ξεκινά επίσης ένα ρολόι αντίστροφης μέτρησης , δίνοντας στο θύμα μόνο 24 ώρες για να πληρώσει σε Bitcoins ή αλλιώς τα αρχεία τους θα παραμείνουν κρυπτογραφημένα για πάντα.
