Πόσο κοντά είμαστε στην κοινωνική κατάρρευση και οικονομική καταστροφή; Το 1972, επιστήμονες από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης έκαναν μια τολμηρή πρόβλεψη. Αναπτύσσοντας ένα επιστημονικό μοντέλο που εξέτασε τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος και ο πλανήτης αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι στα μέσα του 21ου αιώνα θα έρθει μια πλήρη κοινωνική κατάρρευση, καθοδηγούμενη σε μεγάλο βαθμό από τις δυνάμεις του αυξανόμενου πληθυσμού και του κεφαλαίου που εκμεταλλεύεται υπερβολικά τους περιορισμένους πόρους του πλανήτη. Σχεδόν 50 χρόνια αργότερα, ένας ερευνητής σε μια από τις μεγαλύτερες λογιστικές εταιρείες στον κόσμο τσέκαρε την περίφημη μελέτη για να δει πώς συγκρίνεται το μοντέλο με την πραγματικότητα. Αποδεικνύεται ότι είμαστε on time και η μελέτη είναι σωστή.
Δείτε επίσης: Μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή: NASA και ESA ενώνουν τις δυνάμεις τους
Η νέα μελέτη, που εντοπίστηκε από το Vice, διεξήχθη από την Gaya Herrington που εργάζεται στην εταιρεία KPMG. Χρησιμεύει ως ενημέρωση της κλασικής έρευνας, η οποία δημοσιεύθηκε με τον τίτλο The Limits to Growth. Ως μέρος της μεταπτυχιακής της διατριβής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, η Herrington ανέλυσε το μοντέλο χρησιμοποιώντας 10 μεταβλητές για να ελέγξει πόσο προφητική ήταν: πληθυσμός, ποσοστά γονιμότητας, ποσοστά θνησιμότητας, βιομηχανική παραγωγή, παραγωγή τροφίμων, υπηρεσίες, μη ανανεώσιμοι πόροι, επίμονοι ρύπανση, ανθρώπινη ευημερία και οικολογικό αποτύπωμα. Λαμβάνοντας τις προβολές αυτών των δεικτών και συγκρίνοντάς τα με εμπειρικά δεδομένα, μπόρεσε να προσδιορίσει κατά πόσο οι επιστήμονες μπορούσαν να προβλέψουν την πραγματικότητά μας, καθώς και να καταλάβει σε ποια πορεία είμαστε επί του παρόντος.
Όπως αποδεικνύεται, αντιμετωπίζουμε δύο σενάρια και κανένα από αυτά δεν είναι ιδιαίτερα θετικό. Υπάρχει το σενάριο ολοκληρωμένης τεχνολογίας (CT), στο οποίο η οικονομική πτώση ξεκινά περίπου…τώρα και θα φέρει μια σειρά αρνητικών αποτελεσμάτων, συμπεριλαμβανομένης μιας βραχυπρόθεσμης πτώσης στην παραγωγή τροφίμων και των άγριων μεταβολών σε διάφορες κατηγορίες, συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανικής παραγωγής, καθώς τα επίπεδα του πληθυσμού έχουν εκτοξευθεί. Τα καλά νέα, είναι ότι η κοινωνία δεν καταρρέει κάτω από αυτές τις συνθήκες. Η συνήθεια μας να εξαντλούμε τους πόρους αλλάζει καθώς αναπτύσσεται νέα τεχνολογία και τελικά η παραγωγή τροφίμων ανακάμπτει.
Clone Alpha: Νέο επαναστατικό ανθρωποειδές ρομπότ
Χάκερ χρησιμοποιούν webcam χωρίς να εντοπίζονται
Αστεροειδής φλέγεται πάνω από τη Σιβηρία
Δείτε επίσης: NASA: Ψάχνουμε για κατοικήσιμους πλανήτες και έξυπνες μορφές ζωής
Τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα στο δεύτερο κομμάτι, γνωστό ως σενάριο business-as-usual. Αυτό προϋποθέτει ότι ουσιαστικά δεν κάνουμε αλλαγές στην τρέχουσα συμπεριφορά μας. Όπως και το σενάριο CT, αυτό το κομμάτι προβάλλει ότι η οικονομική ανάπτυξη θα αρχίσει να εκτοξεύεται σύντομα, χτυπώντας ένα τείχος γύρω στο 2030. Αλλά αντί για μια σύντομη πτώση ή στασιμότητα, η business-as-usual τροχιά βλέπει τα πράγματα να αρχίζουν να καταρρέουν. Ο πληθυσμός, η παραγωγή τροφίμων, η βιομηχανική παραγωγή και άλλες κατηγορίες θα παρουσιάσουν απότομη πτώση γύρω στο 2040, με τη ρύπανση να ανεβαίνει στα ύψη καθώς θα εκμεταλλευόμαστε και θα καίμε με γρήγορους ρυθμούς τους υπόλοιπους διαθέσιμους πόρους του πλανήτη με πλήρη περιφρόνηση για τις συνέπειες.
“Και τα δύο σενάρια δείχνουν ότι η συνέχιση των δραστηριοτήτων που γινόντουσαν μέχρι στιγμής, δηλαδή η συνεχής ανάπτυξη, δεν είναι δυνατή”, καταλήγει η Harrington στην έρευνά της. “Ακόμη και όταν συνδυάζεται με πρωτοφανή τεχνολογική ανάπτυξη και υιοθέτηση, το business as usual όπως έχει διαμορφωθεί θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε μειώσεις του βιομηχανικού κεφαλαίου, της γεωργικής παραγωγής και των επιπέδων ευημερίας εντός αυτού του αιώνα.”
Δείτε επίσης: Elon Musk: Η οικονομία στον πλανήτη Άρη θα βασίζεται σε cryptocurrency
Το ένα σενάριο που ονομάζεται «σταθεροποιημένος κόσμος», τεχνικά δεν είναι προσιτό – αλλά η νέα μελέτη προειδοποιεί ότι το παράθυρο για να φτάσουμε σε αυτό το κομμάτι κλείνει γρήγορα. Και θα χρειαζόταν πραγματική προσπάθεια να φτάσουμε εκεί. Πρώτον, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι η οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να συμβαίνει με εκθετικό ρυθμό για πάντα. Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ το 2020, η Harrington πρότεινε να ακολουθηθεί μια οικονομική θεωρία γνωστή ως «αγροτική ανάπτυξη», η οποία θα δίνει προτεραιότητα σε εναλλακτικούς δείκτες για την οικονομική επιτυχία, όπως η βιωσιμότητα, έναντι των παραδοσιακών δεικτών όπως το ΑΕΠ.
Εάν υπάρχει έστω ένα κομμάτι αισιοδοξίας στην μελέτη που επιβεβαιώνει ότι βαδίζουμε προς την οικονομική καταστροφή και την κοινωνική κατάρρευση, είναι ότι έχουμε λίγο χρόνο να αλλάξουμε τα πράγματα. Τα επόμενα 10 χρόνια θα καθορίσουν την μοίρα μας. Οι δεσμεύσεις για δραστική μείωση των ορυκτών καυσίμων και μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου θα συμβάλουν στην εξασφάλιση ότι δεν θα εξαντλήσουμε τους φυσικούς πόρους. Ιδέες όπως το καθολικό βασικό εισόδημα και η αυξανόμενη κίνηση των εργαζομένων μπορούν να βοηθήσουν στην αναμόρφωση του τρόπου με τον οποίο φανταζόμαστε την εργασία και την οικονομική ανάπτυξη.
Τα μοντέλα δεν είναι μοίρα, έχουμε λίγο χρόνο μπροστά μας για να αποτρέψουμε την όλη κατάσταση.
Πηγή πληροφοριών: mic.com