Πριν μερικές ημέρες, η NASA έστειλε ένα rover στον Άρη για τη διεξαγωγή ερευνών. Θα περίμενε κανείς ότι ο οργανισμός χρησιμοποιεί κάποιο είδος επεξεργαστή υψηλής τεχνολογίας γι’ αυτό το rover. Πράγματι, η NASA χρησιμοποιεί τεχνικά έναν εξειδικευμένο επεξεργαστή για να τροφοδοτήσει το Perseverance rover, ο οποίος όμως δεν απέχει πολύ από τα ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης και συγκριμένα από αυτά που κυκλοφορούσαν πριν από περίπου 23 χρόνια. Το περιοδικό NewScientist αναφέρει ότι το Perseverance rover της NASA τροφοδοτείται από έναν επεξεργαστή PowerPC 750, ο οποίος χρησιμοποιήθηκε στο αρχικό iMac G3 της Apple το 1998.
Το όνομα PowerPC μπορεί να ακούγεται οικείο, πιθανότατα επειδή είναι οι RISC CPUs που χρησιμοποιούσε η Apple στους υπολογιστές της πριν από τη μετάβαση στην Intel.
Ο επεξεργαστής PowerPC 750 ήταν ένας επεξεργαστής ενός πυρήνα, 233MHz, και σε σύγκριση με τα σύγχρονα chips multi-core με 5.0GHz-plus frequencies, τα 233MHz είναι απίστευτα αργά. Αλλά ο 750 ήταν ο πρώτος που ενσωμάτωσε “dynamic branch prediction”, το οποίο εξακολουθεί να χρησιμοποιείται στους σύγχρονους επεξεργαστές σήμερα. Βασικά, η αρχιτεκτονική της CPU κάνει μια εμπεριστατωμένη εικασία σχετικά με τις οδηγίες που θα επεξεργαστεί η CPU προκειμένου να βελτιωθεί η αποτελεσματικότητα. Όσο περισσότερες πληροφορίες υποβάλλονται σε επεξεργασία, τόσο πιο εύκολο είναι για το chip να προβλέψει τι πρέπει να κάνει στη συνέχεια.
Ωστόσο, η NASA δεν θα μπορούσε να βασιστεί απλά σε αυτόν τον επεξεργαστή του iMac. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ της CPU του iMac και της CPU στο Perseverance rover. Η BAE Systems κατασκευάζει μια ανθεκτική στην ακτινοβολία, έκδοση του PowerPC 750, με την ονομασία RAD750, η οποία αντέχει 200.000 έως 1.000.000 Rad και θερμοκρασίες μεταξύ −55 και 125 βαθμών Κελσίου. Ο Άρης δεν έχει τον ίδιο τύπο ατμόσφαιρας με τη Γη, η οποία μας προστατεύει από τις ακτίνες του ήλιου. Επομένως, ο επεξεργαστής πρέπει να έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές, ώστε να αντέξει τις ιδιαίτερες συνθήκες και να επιτρέψει στο Perseverance rover της NASA να κάνει τη δουλειά του. Κάθε ένας κοστίζει πάνω από $ 200.000, οπότε απαιτείται επιπλέον προστασία.
Γιατί, όμως, η NASA να θέλει να χρησιμοποιεί έναν επεξεργαστή από τη δεκαετία του 1990; Όπως λένε οι ειδικοί, η επιλογή δεν έχει να κάνει με το κόστος. Απλά αυτοί οι παλιοί επεξεργαστές είναι οι καλύτεροι για τη δουλειά που τους θέλουν οι ερευνητές, επειδή είναι αξιόπιστοι. Το διαστημικό σκάφος Orion της NASA, για παράδειγμα, χρησιμοποίησε, επίσης, τον ίδιο επεξεργαστή RAD750.
“Σε σύγκριση με το Intel Core i5 στον φορητό υπολογιστή σας, είναι πολύ πιο αργό… πιθανότατα δεν είναι πιο γρήγορο από το smartphone σας”, είχε πει ο Matt Lemke της NASA το 2014. “Αλλά δεν μας αφορά τόσο η ταχύτητα όσο η ανθεκτικότητα και η αξιοπιστία. Πρέπει να είμαι σίγουρος ότι ότι θα λειτουργεί πάντα“.
Από αυτή την οπτική, είναι λογικό η NASA να επιλέξει παλαιότερη τεχνολογία. Ο οργανισμός έχει ξοδέψει $ 2,7 δισεκατομμύρια για την αποστολή στον Άρη, επομένως πρέπει να βασιστεί σε τεχνολογία που είναι αρκετά αξιόπιστη για να αντέξει στο χρόνο και στις ιδιαίτερες συνθήκες. Επί του παρόντος, ο επεξεργαστής RAD750 τροφοδοτεί περίπου 100 δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τη Γη, καθώς και διάφορους στρατιωτικούς δορυφόρους και ποτέ δεν έχει υπάρξει πρόβλημα.
Πηγή: Gizmodo