Όπως έχουν υποθέσει πολλές φορές οι επιστήμονες, ο λόγος που εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι και δημιουργήθηκε χάος πάνω στη γη, προέρχεται από απομακρυσμένες γωνιές του ηλιακού μας συστήματος.
Οι επιστήμονες έχουν από καιρό συμφωνήσει ότι οι δεινόσαυροι εξαφανίστηκαν από το “Chicxulub Impact“, το οποίο άφησε πίσω του έναν τεράστιο κρατήρα στα ανοικτά των ακτών του Μεξικού, που έχει μήκος 93 μίλια και βάθος 12 μίλια.
Οι ειδικοί συμφωνούν επίσης, ότι προκάλεσε μία τεράστια καταστροφή, κάνοντας τη γη ένα τρομακτικό μέρος. Εξάλειψε σχεδόν τα τρία τέταρτα της ζωής στον πλανήτη, βυθίζοντας τη Γη σε μια ατελείωτη νύχτα και έναν χειμώνα που κράτησε 18 μήνες, κατά τη διάρκεια του οποίου έβρεχε πύρινες σφαίρες από τον ουρανό.
Όμως αυτό που ήταν λιγότερο σαφές ήταν από τι προκλήθηκε πράγματι αυτή η καταστροφή. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν εάν το αντικείμενο ήταν κομήτης ή αστεροειδής, από πού προήλθε αρχικά ή πώς κατάφερε να χτυπήσει τη Γη με τέτοια καταστροφική δύναμη.
Η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση δεν ρίχνει μόνο φως στο πώς εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι, αλλά και στην κατάσταση του ηλιακού συστήματος και στη θέση μας μέσα σε αυτό, δεδομένου του φόβου ότι και εμείς θα μπορούσαμε να χτυπηθούμε από ένα άλλο παρόμοιο περιστατικό μαζικής εξαφάνισης.
Νέα έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Scientific Reports και γράφτηκε από επιστήμονες, συμπεριλαμβανομένου του Avi Loeb του Χάρβαρντ, επιχειρεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα. Αναλύοντας δεδομένα σχετικά με τα αντικείμενα που πετούν γύρω από το ηλιακό μας σύστημα, καθώς και προσομοιώσεις για το πώς θα τα ωθούσε η βαρύτητα, λένε ότι έχουν βρει έναν τρόπο να εξηγήσουν πώς η Γη επλήγη από μία τόσο καταστροφική δύναμη.
Υποδηλώνουν ότι το ταξίδι του αντικειμένου που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους ξεκίνησε στο νέφος του Όορτ, ένα σφαιρικό πέπλο κομητών που βρίσκεται στην άκρη του ηλιακού μας συστήματος. Ένα κομμάτι κομήτη χτυπήθηκε από τη βαρύτητα του Δία, και στάλθηκε προς τον Ήλιο, ο οποίος έσπασε τον βράχο σε κομμάτια.
«Βασικά, ο Δίας ενεργεί ως ένα είδος μηχανής φλίπερ», δήλωσε ο Siraj, ένας προπτυχιακός φοιτητής που εργάστηκε με τον καθηγητή Loeb. «Ο Δίας στέλνει αυτούς τους εισερχόμενους κομήτες σε τροχιές που τους φέρνουν πολύ κοντά στον ήλιο.»
«Όταν βρίσκεται πολύ κοντά στον ήλιο, δεν υφίσταται τόσο πολύ τήξη, που είναι ένα πολύ μικρό κομμάτι σε σχέση με τη συνολική μάζα, αλλά ο κομήτης είναι τόσο κοντά στον ήλιο που το μέρος που είναι πιο κοντά υφίσταται ισχυρότερη βαρυτική έλξη από το μέρος που είναι πιο μακριά από τον ήλιο, προκαλώντας παλιρροιακή δύναμη», είπε ο κύριος Siraj.
Αυτοί οι μεγάλοι κομήτες που έρχονται πολύ κοντά στον ήλιο διασπώνται σε μικρότερους κομήτες. Και βασικά, κατά την έξοδο, υπάρχει μια στατιστική πιθανότητα αυτοί οι μικρότεροι κομήτες να χτυπήσουν τη Γη.
Αυτή η ιστορία έρχεται σε αντίθεση με μια από τις άλλες κύριες θεωρίες σχετικά με το πού προήλθε το αντικείμενο: ότι ήταν ένα κομμάτι ενός μεγαλύτερου αστεροειδούς που προήλθε από την κύρια ζώνη αστεροειδών που εντοπίζεται μεταξύ του Δία και του Άρη.
Η νέα έρευνα δείχνει ότι το αντικείμενο είναι πιθανότερο να ξεκίνησε από το νέφος του Όορτ. Η έρευνα στον κρατήρα Chicxulub και σε άλλους παρόμοιους κρατήρες, υποδηλώνει ότι τα αντικείμενα που τους προκάλεσαν ήταν σχετικά πρωτόγονα και ονομάζονται ανθρακούχοι χονδρίτες. Τέτοιες συνθέσεις είναι πολύ πιο πιθανές σε αντικείμενα στο νέφος του Όορτ, παρά στη ζώνη αστεροειδών.
Οι ερευνητές λένε ότι η υπόθεση θα μπορούσε να ελεγχθεί, με περαιτέρω μελέτη των ίδιων των κρατήρων, συμπεριλαμβανομένων παρόμοιων στη Σελήνη. Όταν το Παρατηρητήριο Vera Rubin στη Χιλή ξεκινήσει το επόμενο έτος, οι επιστήμονες ενδέχεται επίσης να μπορούν να παρακολουθούν κομήτες μακράς περιόδου και να δουν αν συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο.
