Το ηλεκτρονικό έγκλημα σήμερα ακμάζει, με τους hackers να εφευρίσκουν ολοένα και περισσότερους τρόπους να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και να εκμαιεύσουν τα δεδομένα που επιθυμούν. Όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε, για να προβλεφθούν αλλά και να αντιμετωπιστούν τέτοιες επιθέσεις, εργάζονται μανιωδώς ομάδες cybersecurity. Το έργο τους είναι συνεχές και οργανωμένο, με κατεύθυνση την μείωση τέτοιων περιστατικών.
Τί γίνεται όμως όταν επέρχεται η φθορά σε αυτούς τους ανθρώπους;
Έρευνες έχουν δείξει, ότι σχεδόν τα δύο τρίτα του προσωπικού των τμημάτων cybersecurity έχουν τουλάχιστον μια φορά στην επαγγελματική τους πορεία εξετάσει το ενδεχόμενο να παραιτηθούν από την δουλειά τους και να αποσυρθούν τελείως. Αυτό συμβαίνει, γιατί το αντικείμενο αναπόφευκτα δημιουργεί πολύ άγχος και η εκθετικά αυξανόμενη πίεση οδηγεί στην υπερεργασία. Το ερώτημα που δημιουργείται τώρα είναι, αν όλοι οι εργαζόμενοι ή και τμήματα αυτών, που έχουν σκεφτεί να αποχωρήσουν από τις ομάδες τους, όντως το κάνουν, τότε ποιοί θα αναπληρώσουν αυτό το κενό;
Αυτό ίσως να δημιουργήσει πρόβλημα, γιατί δεν υπάρχει η τεχνογνωσία του cybersecurity από πολλούς και θα δημιουργηθεί η ανάγκη για εκπαίδευση νέων στο αντικείμενο. Από την άλλη, δε μπορεί κανείς να εγγυηθεί, ότι οι εργαζόμενοι που όντως θα αποχωρίσουν (ή μέρος αυτών), δε μπορούν κάλλιστα να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους για το αντίθετο συμφέρον. Μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ανθρώπους, που διαθέτουν τις δεξιότητες. Εάν αναλογιστούμε και το χρηματικό όφελος, οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μερικούς από τους πιο τρομακτικούς cybercriminals που έχουμε δει ποτέ, επειδή γνωρίζουν τί ακριβώς συμβαίνει στην άλλη πλευρά.
Εξίσου ανησυχητικό δείχνει να είναι και το γεγονός, ότι ακόμα κι αν δεν αποχωρίσουν υπάλληλοι όπως πιστεύουμε, οι ήδη υπάρχουσες ομάδες υπολείπονται των γνώσεων και των εμπειριών, που απαιτούνται για να αντιμετωπίσουν έναν κίνδυνο που συνεχώς εξελίσσεται.
Σύμφωνα με επαγγελματίες του cybersecurity, οι γνώσεις που χρειάζεται οι εργαζόμενοι των ομάδων αυτών να διαθέτουν είναι άπειρες και ποικίλλες. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος, καθώς οι επιθέσεις αυξάνονται και τα εργαλεία αντιμετώπισης πληθαίνουν. Έτσι πολλές φορές, εργαζόμενοι θα κληθούν να επιλύσουν καταστάσεις, με γνώσεις που δε διαθέτουν.
Αναπόφευκτα καταλήγουμε σε κουρασμένους ανθρώπους, που δε μπορούν να διαχειριστούν το άγχος τους και καταφεύγουν στην λύση την παραίτησης.
